ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ

Στρατηγική αντιμετώπισης του υπογόνιμου ζευγαριού

Στρατηγική αντιμετώπισης του υπογόνιμου ζευγαριού

Η προσέγγιση του προβλήματος της υπογονιμότητας πρέπει να γίνεται με τρόπο μεθοδικό και απαιτεί την άριστη σχέση και επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι και τον εξειδικευμένο Ιατρό, ο οποίος επιβάλλεται να ενημερώνει πλήρως και με ειλικρίνεια και τους δύο συντρόφους για το μέγεθος του προβλήματος, τους διαδέσιμους τρόπους αντιμετώπισης, και τις πιθανότητες επιτυχίας κάθε εφαρμοζόμενου μέσου. Το σημείο-κλειδί στην προσέγγιση αυτή αποτελεί η πλήρης εξατομίκευση κάθε περίπτωσης ώστε να αντιμετωπίζεται με τον πλέον κατάλληλο τρόπο για το συγκεκριμένο ζευγάρι. Για τον σχεδιασμό της προσέγγισης αυτής θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, τα αποτελέσματα του ελέγχου για τα αίτια της υπογονιμότητας, η ηλικία των συντρόφων, η διάρκεια του προβλήματος, οι τυχόν προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες υποβοήθησης της αναπαραγωγής και η ψυχολογία του ζευγαριού. Ας δούμε αναλυτικά την αιτιολογική αντιμετώπιση ορισμένων κατάστασεων που οδηγούν σε υπογονιμότητα:

•ζευγάρια όπου ο άνδρας παρουσιάζει σοβαρές διαταραχές στο σπέρμα (σοβαρή ολιγοσπερμία ή και ασθενοσπερμία): εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης

•ζευγάρια όπου ο άνδρας παρουσιάζει αζωοσπερμία (απουσία σπερματοζωαρίων στο σπέρμα): εφόσον ο κλινικός και ενδοκρινολογικός έλεγχος του άνδρα υποδεικνύει την πιθανότητα ανεύρεσης σπερματοζωαρίων στους όρχεις ή την επιδιδυμίδα (σημείο συσσώρευσης σπερματοζωαρίων στο γεννητικό σύστημα του άνδρα) είναι δυνατή η λήψη τους με μικροχειρουργικό τρόπο και η εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης. Εφόσον τέτοια πιθανότητα αποκλείεται, ενδείκνυται η χρησιμοποίηση σπέρματος δότη που εισάγεται στην μήτρα της γυναίκας (ετερόλογος σπερματέγχυση)

•ζευγάρια όπου ο άνδρας παρουσιάζει ήπια ή μέτρια διαταραχή στο σπέρμα του: εφαρμογή ομόλογης σπερματέγχυσης, δηλαδή εισαγωγή του σπέρματος έπειτα από κάτάλληλη επεξεργασία στην μήτρα της γυναίκας. Επί αποτυχίας 3-4 προσπαθειών σπερματέγχυσης, ενδείκνυται η εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αν οι παραπάνω διαταραχές συνδέονται με την παρουσία κιρσοκήλης, η χειρουργική αντιμετώπισή της ίσως να επιφέρει κάποια βελτίωση σε απώτερο χρόνο.

•ζευγάρια όπου η γυναίκα παρουσιάζει απόφραξη και των δύο σαλπίγγων: εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αν οι σάλπιγγες εκτός από φραγμένες είναι και διατεταμένες, γεμάτες υγρό (υδροσάλπιγγες), συστήνεται η λαπαρασκοπική αφαίρεσή τους ή έστω σύγκλεισή τους (απολίνωση) πριν την εφαρμογή της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτό γιατί τα αποτελέσματα της εξωσωματικής επηρεάζονται αρνητικά αν οι υδροσάλπιγγες παραμένουν στην πύελο της γυναίκας.

•ζευγάρια όπου η γυναίκα παρουσιάζει διαταραχές της ωοθυλακιορρηξίας: συνιστάται η φαρμακευτική πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας υπό στενό παρακλινικό έλεγχο, η οποία συνδυάζεται με προγραμματισμένη σεξουαλική επαφή ή διενέργεια σπερματέγχυσης.

•ζευγάρια όπου η γυναίκα παρουσιάζει κλινικά σημεία ενδομητρίωσης: ενδείκνυται η διαγνωστική ή/και επεμβατική λαπαροσκόπηση κατά την οποία αντιμετωπίζεται κατά το δυνατόν η πάθηση. Ακολούθως, ανάλογα με την περίπτωση συνιστάται η προσπάθεια φυσικής σύλληψης (έπειτα από συμπληρωματική φαρμακευτική αγωγή ή όχι), η υποβοήθηση με διενέργεια σπερματεγχύσεων ή η εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης

•ζευγάρια όπου η γυναίκα παρουσιάζει ευμεγέθεις ενδομητρικούς πολύποδες, υποβλεννογόνια ινομυώματα ή διαφράγματα της μήτρας: συνιστάται η αντιμετώπισή τους με την τεχνική της υστεροσκόπησης. Ακολούθως, ανάλογα με την περίπτωση συνιστάται η προσπάθεια φυσικής σύλληψης ή η ταχύτερη εφαρμογή κάποιας μεθόδου υποβοήθησης. Η παρουσία των παραπάνω καταστάσεων ακόμα και αν δεν επηρεάζει την πιθανότητα σύλληψης, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο αποβολών μετά την επίτευξη μιας εγκυμοσύνης.

•ζευγάρια όπου ο πλήρης έλεγχος παραγόντων υπογονιμότητας δεν αποδεικνύει την παρουσία κάποιου συγκεκριμένου αιτίου (υπογονιμότητα ανεξήγητης αιτιολογίας): ενδείκνυται σε πρώτη φάση η διενέργεια σπερματεγχύσεων. Επειτα από 3-4 αποτυχημένες προσπάθειες θα πρέπει να προχωρήσουμε σε εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Θα πρέπει και πάλι να τονισθεί ότι η αντιμετώπιση κάθε ζευγαριού επιβάλλεται να είναι πλήρως εξατομικευμένη, δεδομένου ότι όχι μόνο μπορεί να συνυπάρχουν περισσότεροι από έναν παράγοντες υπογονιμότητας, αλλα και γιατί συγκεκριμένοι κοινωνικοί ή δημογραφικοί (πχ ηλικία της γυναίκας) παράγοντες μπορεί να απαιτούν την τροποποίηση της αντιμετώπισης.

ΛΙΘΙΑΣΗ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ

Οι πέτρες στο ουροποιητικό σύστημα εμφανίζονται συνήθως όταν ένας μεγάλος αριθμός αλάτων στα ούρα δημιουργεί συμπλέγματα που δεν αποβάλλονται κανονικά (από τα ούρα) και φράζουν τη δίοδο του ουροποιητικού. Αυτά τα συμπλέγματα αλάτων (πέτρες) σχηματίζονται επειδή ο ασθενής έχει ένα πρόβλημα στην απέκκρισή τους παράλληλα με μια υψηλή διατροφική πρόσληψη. Ένα κύριο σημείο που είναι κοινό για τη μείωση της εμφάνισης των πετρών είναι η μεγάλη κατανάλωση νερού- ποσότητα τουλάχιστον 12 ποτηριών υγρών ημερησίως (παραπάνω από 2 λίτρα) με αύξηση της ποσότητας αυτής στους θερμούς μήνες του χρόνου. Αυτό συμβαίνει γιατί η κατανάλωση υγρών αραιώνει τα άλατα και δε δημιουργούνται πέτρες τόσο εύκολα. Προτιμότερο είναι να πίνει κανείς νερό ενώ ο στόχος μας είναι τα ούρα μας μετά το μεσημέρι να είναι ολοένα και πιο ανοιχτόχρωμα. Οι πέτρες δημιουργούνται από διάφορες μίξεις αλάτων και τα άλατα αυτά θα πρέπει να αποφεύγονται σε μεγάλες ποσότητες στη διατροφή του ασθενούς που έχει εμφανίσει πέτρες στο ουροποιητικό του σύστημα. Ανάλογη με τον τύπο της πέτρας που δημιουργήθηκε στα ούρα, θα πρέπει να είναι και η διατροφή σας. Οι παρακάτω οδηγίες είναι διαφορετικές για τον κάθε τύπο πέτρας που μπορεί να εμφανιστεί.

Οι 4 κύριες μορφές πέτρας είναι οι εξής:
1. Πέτρες ασβεστίου
2. Πέτρες ουρικού οξέος
3. Πέτρες κυστίνης
4. Πέτρες στουρβίτη

1.Πέτρες ασβεστίου Οι πέτρες που περιέχουν ασβέστιο είναι κυρίως οι πέτρες οξαλικού και φωσφορικού ασβεστίου. Η διατροφή δε φαίνεται να επηρεάζει την εμφάνιση λίθων φωσφορικού ασβεστίου. Οι πέτρες οξαλικού ασβεστίου είναι οι πιο συχνά εμφανιζόμενες και παράγονται είτε γιατί οι νεφροί εκκρίνουν πιο πολύ ασβέστιο, είτε γιατί απορροφάται περισσότερο ασβέστιο από τη διατροφή. Οι αρχές πρόληψης από τη διατροφή είναι ως εξής:
- αποφεύγουμε την υπερβολική κατανάλωση γαλακτοκομικών και δεν υπερβαίνουμε τις 2 μερίδες ημερησίως (2 ποτήρια γάλα ή 2 κεσεδάκια γιαούρτι)
- αποφεύγουμε την υπερκατανάλωση ζωικών πηγών πρωτεΐνης (κρέας, πουλερικά, ψαρικά) και προτιμούμε τις φυτικές πηγές πρωτεϊνών, όπως είναι τα όσπρια και τα δημητριακά
- αποφεύγουμε τα τρόφιμα που έχουν αυξημένη ποσότητα οξαλικού οξέος π.χ. παντζάρια, σοκολάτα, φιστικιά και ξηροί καρποί, σπανάκι, τσάι
- αποφεύγουμε την υπερκατανάλωση αλατιού. Μειώνουμε την κατανάλωση αλμυρών, παστών, καπνιστών και προϊόντων διατηρημένων σε άλμη

2.Πέτρες ουρικού οξέος. Οι πέτρες ουρικού οξέος προκαλούνται από μια υψηλή συγκέντρωση οξέος στα ούρα. Οι βασικές αρχές της διατροφής για μείωση των επεισοδίων ουρικής αρθρίτιδας είναι οι εξής:

-αποφεύγουμε τη μεγάλη κατανάλωση πρωτεΐνης- μεγάλες ποσότητες κρέατος, ψαρικών, πουλερικών, αβγών και γαλακτοκομικών
- αποφεύγουμε τις τροφές που είναι υψηλές σε πουρίνες  όπως π.χ. το κόκκινο κρέας, ο ζωμός κρέατος (π.χ. κύβοι Knorr, Maggi κτλ.), το συκώτι, οι νεφροί, τα γλυκάδια, η χήνα, το κυνήγι, η πέρδικα και η μαγιά.  Από ψαρικά καλό είναι να αποφεύγονται τα λιπαρά ψάρια όπως οι σαρδέλες, η ρέγκα, οι αντσούγιες, αυγοτάραχο, χτένια, μύδια και το σκουμπρί. Από λαχανικά αποφεύγουμε τα σπαράγγια, το κουνουπίδι, τα μανιτάρια,  το σπανάκι και τα φασόλια
- μείωση του αλκοόλ, ιδιαίτερα της μπύρας
- μείωση του βάρους στα φυσιολογικά επίπεδα. Εάν το βάρος σας είναι αυξημένο ακολουθήστε  μια ολιγοθερμιδική διατροφή χαμηλή σε λιπαρά και πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και όσπρια. Η μείωση του βάρους θα πρέπει να γίνει σταδιακά και όχι απότομα για να μην εμφανιστεί ξανά κρίση. Για την απώλεια βάρους ακολουθείτε τις συμβουλές ειδικών.

3.Πέτρες μόλυνσης- πέτρες στρουβίτη Οι πέτρες αυτές εμφανίζονται συνήθως μετά από λοίμωξη του ουροποιητικού από την ένωση μαγνησίου και αμμωνίας στα ούρα. Δε φαίνεται να επηρεάζονται από τη διατροφή, επειδή όμως οι συχνές λοιμώξεις του ουροποιητικού αποτελούν κίνδυνο, καλό θα ήταν οι ασθενείς να προλαμβάνουν την εμφάνισή των λοιμώξεων με την κατανάλωση χυμού cranberry (όχι παραπάνω από 2 ποτήρια την ημέρα).

4.Πέτρες κυστίνης Η κυστινουρία είναι μια πολύ σπάνια κληρονομική πάθηση. Η κυστίνη είναι ένα αμινοξύ που υπάρχει σε ζωικές πρωτεΐνες, κυρίως στους μύες και τα νεύρα του σώματος οπότε σε μια διατροφή πρόληψης της εμφάνισης πετρών κυστίνης προσπαθούμε να:
- μειώσουμε την ποσότητα κρέατος, πουλερικών, αβγών, ψαριών και θαλασσινών που καταναλώνουμε
- μειώσουμε την ποσότητα γαλακτοκομικών στη διατροφή μας- μέχρι 2 μερίδες γαλακτοκομικών την ημέρα (2 ποτήρια γάλα ή 2 κεσεδάκια γιαούρτι)
- μειώσουμε το αλάτι στη διατροφή μας αποφεύγοντας την περίσσεια αλατιού στο μαγείρεμα αλλά και τροφές όπως τα παστά, τα καπνιστά, τα αλμυρά και τα τυποποιημένα τρόφιμα
- προσπαθούμε να αναπληρώσουμε τις ζωικές πρωτεΐνες από πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης όπως είναι τα όσπρια, οι ξηροί καρποί, τα φασόλια, το τοφού, η σόγια και το ρύζι
- μειώνουμε την κατανάλωση καφεΐνης και τεΐνης από αναψυκτικά, καφέδες και τσάι γιατί είναι διουρητικά

Η γενικότερη καλή κατάσταση της υγείας του ασθενούς μπορεί να προλάβει την εμφάνιση των κρίσεων.

ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ

ουρολοίμωξη

Με τον γενικό όρο ουρολοίμωξη εννοούμε την ύπαρξη βακτηρίων στα ούρα του ασθενούς

είναι αποτέλεσμα της αυξήσεως του αριθμού των μικροβίων που αποικίζουν το έξω στόμιο της ουρήθρας

Οι ουρολοιμώξεις διακρίνονται σε λοιμώξεις του ανωτέρου ουροποιητικού και λοιμώξεις του κατωτέρου ουροποιητικού. Οι λοιμώξεις του ανωτέρου ουροποιητικού μπορεί να είναι οξεία πυελονεφρίτιδα, χρονιά πυελονεφρίτιδα, νεκρωτική θηλίτιδα ή ενδονεφρικό απόστημα. Οι λοιμώξεις του κατωτέρου ουροποιητικού μπορεί να είναι κυστίτιδα οξεία ουρηθρίτιδα στους άνδρες και η προστατίτιδα είτε ως οξεία είτε ως χρόνια.

Η ύπαρξη αποφράξεως σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού και από οποιοδήποτε λόγο (λιθίαση, υπερτροφία του προστάτη, στενώματα ουρήθρας) είναι ο κύριος λόγος ατελούς κενώσεως του ουροποιητικού που αποτελεί και το σπουδαιότερο προδιαθεσικό λόγο.

σύμπτωμα

Η δυσουρία είναι το κύριο σύμπτωμα των λοιμώξεων του κατωτέρου ουροποιητικού, και κατά κανόνα συνοδεύεται από συχνουρία, έπειξη προς ούρηση, μικρή ποσότητα ούρων, νυκτουρία, ακράτεια και υπερηβικό ή πυελικό πόνο

στους άνδρες εκδηλώνεται και με συμπτώματα αποφράξεως, όπως μείωση της ακτίνας των ούρων και δυσκολία ενάρξεως ουρήσεως, αδυναμία κενώσεως της κύστης, νυκτουρία και ούρηση με δύο ακτίνες. Τα συμπτώματα της δεύτερης κατηγορίας υποδηλώνουν συμμετοχή του προστάτη στη λοίμωξη. Εκτός από τα συμπτώματα «αποφράξεως» που αναφέρθηκαν ανωτέρω, συνυπάρχουν υψηλός πυρετός, ρίγη

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗΣ

Το κύριο διαγνωστικό εργαλείο στις ουρολοιμώξεις είναι η καλλιέργεια ούρων,

Η κλινική εξέταση ασθενούς με ουρολοίμωξη πρέπει να περιλαμβάνει εξέταση των έξω και έσω γεννητικών οργάνων.

θεραπεία  ουρολοίμωξης

Βασίζεται στη χρήση αντιβιοτικών

Αναλόγως την περίπτωση η θεραπεία μπορεί να είναι επιθετική και να περιλαμβάνει ενυδάτωση, αναλγησία και ενδοφλέβια αντιβίωση.

Καλοκαιρινές οδηγίες για την αποφυγή λοιμώξεων του Ουροποιητικού Συστήματος

Καλοκαιρινές οδηγίες για την αποφυγή λοιμώξεων του Ουροποιητικού Συστήματος

Στο μυαλό των κοριτσιών αλλά  και πιο μεγάλων γυναικών, κρύβονται φόβοι για πιθανούς κινδύνους όπως οι

λοιμώξεις του ουροποιητικού κατά την  καλοκαιρινή περίοδο.

Οι υποθετικές ερωτήσεις είναι πολλές.

π.χ. Αν μια έγκυος γυναίκα μπορεί να κολυμπά στη θάλασσα ή την πισίνα. Η απάντηση είναι Ναι, να κολυμπά και να απολαμβάνει το νερό της θάλασσας καθώς είναι και ένας τρόπος εκγύμνασης. Όσο για την πισίνα, κυρίως την κοινόχρηστη, θα πρότεινα να την αποφεύγει.

Άλλη εύλογη απορία είναι αν μια γυναίκα κινδυνεύει από κοινές γυναικολογικές λοιμώξεις με τα μπάνια στη θάλασσα.

Είναι γεγονός ότι οι μυκητιάσεις και οι κυστίτιδες αυξάνονται σημαντικά το καλοκαίρι. Μυκητίαση μπορεί να πάθει μια γυναίκα μόνο αν το νερό είναι ιδιαίτερα μολυσμένο, σε περιοχές δηλαδή που ούτως ή άλλως δεν επιτρέπεται το κολύμπι. Η άμμος όμως της πλαζ δεν πρέπει να θεωρείται αποστειρωμένη και η ηλιοθεραπεία δεν πρέπει να γίνεται με κατευθείαν επαφή με την άμμο. Θα πρέπει εκεί που καθόμαστε να τοποθετούμε δική μας καθαρή πετσέτα. Να θυμόμαστε πάντα ότι στην ωραία άμμο, τη νύχτα μπορεί να κυκλοφορούν και ζώα που χρησιμοποιούν την άμμο για τις σωματικές τους ανάγκες. Αυτό ισχύει βέβαια μόνο για τις πολυσύχναστες πλαζ αλλά και όχι μόνο, επίσης χρήσιμο είναι να αλλάζετε το μαγιό μόλις εξέρχεστε από την θάλασσα.

Προληπτικά θα πρέπει να καταναλώνουμε άφθονα υγρά για την αποφυγή της αφυδάτωσης, φρούτα και χυμούς για ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού και καλή ατομική και κοινωνική υγιεινή.

Λόγω της αυξημένης σεξουαλικής διάθεσης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες απαραίτητη προϋπόθεση είναι η χρήση προφυλακτικού για την αποφυγή σεξουαλικών μεταδιδόμενων νοσημάτων αλλά και λοιμώξεων της ουροφόρου οδού. 

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ!

‎15η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας

‎15η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα ΓονιμότηταςΜια πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) που έχει συσταθεί για να παρέχει συμβουλές, καθοδήγηση και ενημέρωση στα ζευγάρια που έχουν δυσκολία στην επίτευξη μιας εγκυμοσύνης
Με την δημιουργία της ACT HELLAS απο καταξιωμένους Έλληνες επιστήμονες η Ελλάδα είναι η 20η χώρα στο κόσμο που συμμετέχει στη δράση της ACT International.  Παγκοσμίως 90.

   εκατομμύρια ζευγάρια έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια περίπου) δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια από ειδικό. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια κάτω από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Ως έκ τούτου λοιπόν από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

.

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

Στην Ευρώπη ο καρκίνος του προστάτη είναι η πιο κοινή πάθηση με συχνότητα εμφάνισης  214 περιπτώσεις ανά 1000 άτομα, υπερτερούν αριθμητικά των πνευμόνων και του παχέος εντέρου. Ο Καρκίνος του Προστάτη πλήττει τους ηλικιωμένους άνδρες στις ανεπτυγμένες χώρες πιο συχνά και επομένως είναι η μεγαλύτερη ανησυχία για την υγεία. Έτσι, περίπου το 15% των ανδρών έχουν καρκίνο του προστάτη στις αναπτυγμένες χώρες σε σύγκριση με το 4% των ανδρών  στις αναπτυσσόμενες χώρες .

Παράγοντες κινδύνου: Οι παράγοντες που καθορίζουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη δεν είναι γνωστές, αν και έχουν  καθιερωθεί τρεις παράγοντες κινδύνου που είναι:

1.     αυξανόμενη ηλικία 

2.     εθνικότητα

3.     κληρονομικότητα

Αν κάποιος συγγενής πρώτου βαθμού έχει την ασθένεια, ο κίνδυνος είναι τουλάχιστον διπλάσιος. Αν περισσότεροι από πρώτου βαθμού συγγενείς έχουν την ασθένεια, ο κίνδυνος αυξάνεται 5 έως 11 φορές. Περίπου το 9% των ατόμων με καρκίνο του προστάτη έχουν πραγματική κληρονομική νόσο, οριζόμενη ως τρεις ή τουλάχιστον δύο συγγενείς που έχουν αναπτύξει πρώιμη εκδήλωση της νόσου (δηλαδή, <55 ετών).

1.     Σε ποια ηλικία θα πρέπει να ξεκινήσει η ανίχνευση την νόσου;

2.     Ποιο είναι το χρονικό διάστημα για τον έλεγχο του PSA και την δακτυλική εξέταση του προστάτη(DRE);

Η απόφαση να υποβληθεί κάποιος σε πρόωρη εξέταση PSA πρέπει να είναι μια κοινή απόφαση μεταξύ του ασθενούς και του γιατρού του με βάση τις πληροφορίες εξισορρόπησης των μειονεκτημάτων και των πλεονεκτημάτων αυτής. Μια γραμμή βάσης ελέγχου PSA έχει προταθεί ως η ηλικία των 40 ετών  και άνω ετησίως . Ένα διάστημα εξέτασης των 8 ετών μπορεί να είναι αρκετό σε άνδρες με αρχικά και σταθερά επίπεδα PSA ≤ 1 ng / ml  . Περαιτέρω εξέταση PSA δεν είναι απαραίτητη σε άνδρες άνω των 75 ετών ετησίως για μια γραμμή βάσης PSA ≤ 3 ng / ml, για το λόγω ότι είναι πολύ μικρός ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του προστάτη.

Ο έλεγχος του PSA και του ελεύθερου PSA (fPSA) είναι η πλέον «τυποποιημένη» δοκιμασία από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) για τον καρκίνο του προστάτη.

Διάγνωση και σταδιοποίηση του καρκίνου του προστάτη

Τα κύρια διαγνωστικά εργαλεία για τη διάγνωση προστάτη περιλαμβάνουν την δακτυλική εξέταση του προστάτη(DRE), την συγκέντρωση στον ορό του PSA, το Διορθικό υπερηχογράφημα, και (trus)-καθοδηγούμενη βιοψία. Σε περίπου 18% όλων των ασθενών με καρκίνο του προστάτη ανιχνεύεται από ύποπτη δακτυλική εξέταση

(DRE) μόνο, ανεξάρτητα από το επίπεδο PSA. Μια ύποπτη δακτυλική εξέταση προστάτη(DRE) σε ασθενείς με επίπεδα PSA έως 2 ng / ml, έχει θετική προγνωστική αξία του 5-30%.

Ένα ανώμαλο εύρημα μιας δακτυλικής εξέτασης προστάτη (DRE), ή αυξημένα επίπεδα του PSA στον ορό θα μπορούσε να δείξει καρκίνο του προστάτη.

ΤΟ ΑΚΡΙΒΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΤΙΜΗ PSA ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΕΙ.

Κίνδυνος καρκίνου του προστάτη σε σχέση με τα επίπεδα τιμών του ειδικού προστατικού αντιγόνου

Επίπεδο PSA, ng / ml          Κίνδυνος PCa%

0 - 0.5		6.6%
0.6 - 1		10.1%
1.1 - 2		17,00%
2.1 - 3		13,90%
3.1 - 4		26,90%

  

   

 PCa= καρκίνος του προστάτη.                              

 PSA = ειδικό προστατικό αντιγόνο

Το κάπνισμα βλάπτει το σπέρμα

Το κάπνισμα βλάπτει το σπέρμα

Το κάπνισμα βλάπτει το σπέρμα μειώνοντας τις πιθανότητες γονιμοποίησης ωαρίων και της επιβίωσης των εμβρύων.

Τα ευρήματα προέρχονται από έρευνα σχετική με το σπέρμα, που πραγματοποιήθηκε σε 53 καπνιστές και 63 μη καπνιστές, ζευγαριών που αναζητούσαν βοήθεια για υπογονιμότητα. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι άντρες που καπνίζουν είναι λιγότερο γόνιμοι από άντρες που δεν καπνίζουν. Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Mohamad Eid Hammadeh, του Πανεπιστημίου Saarland, Homburg/Saar, στη Γερμανία, ανακάλυψε την αιτία.

Τα κύτταρα σπέρματος του ανθρώπου φέρουν 2 μικροσκοπικές πρωτεΐνες, την πρωταμίνη 1 και την πρωταμίνη 2.

Η φύση τις διατηρεί σε τέλεια ισορροπημένη σχέση. Ωστόσο, στους καπνιστές τα κύτταρα σπέρματος φέρουν λίγη πρωταμίνη 2. Η συγκεκριμένη ανισορροπία τα καθιστά ευάλωτα σε βλάβη του DNA.

Από την αλφάβητο του DNA του σπέρματος απουσιάζουν ένα ή δυο γράμματα, κάτι που δεν μπορεί να επιδιορθωθεί, αναφέρει ο ερευνητής.

Πρόσθεσε ότι όταν εγχύει το σπέρμα που έχει υποστεί βλάβη σε κύτταρο ωαρίου, το σπέρμα δεν είναι ικανό να γονιμοποιήσει το κύττταρο. Ακόμα και αν το καταφέρει, το ποσοστό αποβολής είναι πολύ υψηλό.

Όπως φαίνεται, το σπέρμα που έχει υποστεί βλάβη από το κάπνισμα χάνει μέρος της ικανότητάς του να εναντιωθεί στις ελεύθερες ρίζες του σπερματικού υγρού. Εκτός από το ότι καθιστά τα κύτταρα σπέρματος περισσότερο ευαίσθητα στο οξειδωτικό στρες, το κάπνισμα αυξάνει τις συγκεντρώσεις των ελευθέρων ριζών στο σπερματικό υγρό.

Ο Adam Griffin, από το πανεπιστήμιο του Rochester, δήλωσε ότι οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να προκαλέσουν κατακερματισμό του DNA, καθώς και θέματα με την κινητικότητα και τη γονιμοποίηση. Σε προηγούμενη έρευνα ο Hammadeh ανακάλυψε ότι άντρες με προβλήματα γονιμότητας έχουν υψηλότερα επίπεδα ελευθέρων ριζών σε σχέση με τους γόνιμους.

Οι Hammadeh και Griffin συμβουλεύουν άντρες και γυναίκες με προβλήματα γονιμότητας να διακόψουν το κάπνισμα.

Ο Hammadeh δήλωσε ότι συνιστά στα ζευγάρια που αναζητούν βοήθεια για υπογονιμότητα να διακόψουν το κάπνισμα τουλάχιστον 3 μήνες πριν την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.

Ο Griffin υπογραμμίζει ότι το κάπνισμα επηρεάζει και τη γυναικεία γονιμότητα. Ακόμα και αν μόνο ένα μέλος του ζευγαριού καπνίζει, το παθητικό κάπνισμα επηρεάζει και το άλλο μέλος.

Οι δυο ερευνητές υποδεικνύουν ότι εκτός από τη διακοπή του καπνίσματος, ζευγάρια με προβλήματα γονιμότητας θα πρέπει να λαμβάνουν αντιοξειδωτικά σκευάσματα για να μειώνουν το οξειδωτικό στρες στον οργανισμό τους.

Ο Griffin δήλωσε ότι συνήθως ενημερώνει τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει μαγικό χάπι όσον αφορά τα συμπληρώματα, αλλά η λήψη αντιοξειδωτικών όπως η βιταμίνη C και E δεν βλάπτει και μπορεί ενδεχομένως να παράσχει οριακό όφελος.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Human Reproduction’.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΚΡΑΤΕΙΑ

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΚΡΑΤΕΙΑ

Σύμφωνα με τους ορισμούς της Διεθνούς Εταιρείας Εγκράτειας(International Continence Society-ICS) η ακράτεια των ούρων είναι μία κατάσταση κατά την οποία η απώλεια των ούρων αποτελεί πρόβλημα ατομικής υγιεινής και κοινωνικό πρόβλημα και μπορεί να αναπαραχθεί και να επιδειχθεί. Διακρίνεται σε:

• Ακράτεια επιτακτικού τύπου
• Ακράτεια από προσπάθεια
• Μεικτή ακράτεια, όπου συνυπάρχουν τόσο το επιτακτικό στοιχείο, όσο και εκείνο της απώλειας ούρων κατά την προσπάθεια.

Η ακράτεια επιτακτικού τύπου οφείλεται στις περισσότερες περιπτώσεις σε ασταθή κύστη, μια διαταραχή κατά την οποία η ασθενής δεν μπορεί να αναστείλει την ούρηση της με αποτέλεσμα ακούσια απώλεια ούρων. Η αιτιολογία της μπορεί να είναι νευρογενής(διάφορες παθήσεις του νευρικού συστήματος) ή ιδιοπαθής(αγνώστου αιτιολογίας).
Η ακράτεια των ούρων από προσπάθεια συμβαίνει όταν η ενδοκυστική πίεση ξεπερνά την ουρηθρική αντίσταση, σαν αποτέλεσμα αυξημένης ενδοκοιλιακής πίεσης(π.χ. βήχας, φτάρνισμα, γέλιο κ.λ.π.) και απουσία εξωστηριακών συστολών. Έχουν προταθεί αρκετές κατατάξεις ,για τη διαφοροποίηση υποομάδων της ακράτειας από προσπάθεια, ανάλογα με το μηχανισμό της απώλειας. Ο Green περιέγραψε 2 τύπους ακράτειας από προσπάθεια, βασιζόμενος σε ακτινολογική αξιολόγηση. Ο τύπος I αντιστοιχεί σε απώλεια της οπίσθιας ουρηθροκυστικής γωνίας και ο τύπος II σε επί πλέον πτώση της βάσεως της κύστεως και της ουρήθρας κατά τις αυξήσεις της ενδοκοιλιακής πίεσης. Το 1980 οι McGuire et al 3 εισήγαγαν την έννοια της ακράτειας τύπου III ή ενδογενή σφιγκτηριακή ανεπάρκεια, όπου υπάρχει βλάβη του σφιγτηριακού μηχανισμού.
Έχει, σε μεγάλο βαθμό, επικρατήσει η άποψη ,πως ο κυστικός αυχένας και η εγγύς ουρήθρα είναι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, ενδοκοιλιακά ανατομικά στοιχεία, δηλ. κείνται πάνω από ένα καλά υποστηριζόμενο πυελικό διάφραγμα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να προάγουν την ισότιμη κατανομή των αναπτυσσόμενων ενδοκοιλιακών δυνάμεων, τόσο στην κύστη όσο και στην ουρήθρα. Στους τύπους I και II της ακράτειας από προσπάθεια, συμβαίνει απώλεια αυτής της υποστήριξης, έτσι ώστε κατά την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης ο κυστικός αυχένας προπίπτει εκτός κοιλιακής κοιλότητας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ανισότιμη κατανομή της ενδοκοιλιακής πίεσης στην κύστη και τον κυστικό αυχένα και επομένως η ενδοκυστική πίεση ξεπερνά την πίεση της ουρήθρας και εμφανίζεται απώλεια ούρων. Πρακτικά η πάθηση πρέπει να θεωρείται σαν "κήλη" του κυστικού αυχένα και οι περισσότερες επεμβάσεις για τη διόρθωση της ακράτειας στοχεύουν στην επανατοποθέτηση του κυστικού αυχένα εντός του κοιλιακού κύτους αποκαθιστώντας έτσι την ισότιμη κατανομή της ενδοκοιλιακής πίεσης και στα δύο ανατομικά στοιχεία (κύστη-αυχένας).
Στην μεικτή ακράτεια συνυπάρχουν τόσο η ασταθής κύστη, όσο και η ακράτεια από προσπάθεια.
Διάγνωση
Για την διάγνωση σημαντική θέση κατέχουν
1. Κλινική εξέταση από τον Ουρολόγο σας
2. Η απεικόνιση
3. Ο ουροδυναμικός έλεγχος
Θεραπεία
Ανάλογα με τον τύπο της ακράτειας εφαρμόζεται και η κατάλληλη θεραπεία.

Υπογονιμότητα και διατροφή στους άνδρες

                                               Υπογονιμότητα και διατροφή στους άνδρες

Τις τελευταίες δυο δεκαετίες ανέκυψε ως ερευνητικό θέμα στην ανδρική όσο και στη γυναικεία υπογονιμότητα, ο ρόλος της διατροφής. Μετά από συγκρίσεις μεταξύ γόνιμων και υπογόνιμων ανδρών, παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στο διατροφικό τους προφίλ που ενοχοποιήθηκαν για τη μείωση της γονιμότητας.

Πώς μπορεί η διατροφή να επηρεάσει την ποιότητα του σπέρματος;

Το σπέρμα, σαν ένας ζωντανός οργανισμός αλλά και ένα από τα υγρά του σώματος που μεταφέρουν DNA, είναι πλούσιο σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Αλλαγές στη σύσταση του σπερματικού υγρού μπορεί να έχουν σαν συνέπεια, αλλαγές στην κινητικότητα αλλά και τη ζωτικότητα των σπερματοζωαρίων, άρα και στη γονιμότητα του άντρα.

Ποια θρεπτικά συστατικά σχετίζονται με την υπογονιμότητα στον άνδρα;

Μεγάλη καταστροφή στον αριθμό των σπερματοζωαρίων μπορεί να επιφέρουν οι ελεύθερες ρίζες, που προκαλούν βλάβες στις μεμβράνες και το γενετικό υλικό (DNA) του κυττάρου. Τα κύτταρα συνήθως χρησιμοποιούν τα αντιοξειδωτικά, που τα προστατεύουν από αυτές τις αλλαγές. Οι ελεύθερες ρίζες παράγονται ενδογενώς στο σώμα μας αλλά προσλαμβάνονται και από τη διατροφή ή τον τρόπο ζωής (κάπνισμα, αλκοόλ κτλ.) Σημαντικά αντιοξειδωτικά που ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού και λαμβάνονται από τη διατροφή είναι τα εξής:

• Λυκοπένιο- το λυκοπένιο βρίσκεται σε υψηλή συγκέντρωση στο σπέρμα. Όσο πιο αυξημένη είναι η πρόσληψη λυκοπενίου από τη διατροφή, τόσο αυξάνονται τα ποσοστά του λυκοπενίου στο σπέρμα. Πλούσιες πηγές είναι οι σάλτσες ντομάτας, η κέτσαπ και λιγότερο οι φρέσκιες ντομάτες.
• Βιταμίνες C & E - βελτιώνουν την ποιότητα του σπέρματος περιορίζοντας τη βλάβη στις μεμβράνες. Καλές πηγές βιταμίνης C είναι τα εσπεριδοειδή φρούτα και τα ωμά λαχανικά. Η βιταμίνη Ε απαντάται στις καλής ποιότητας μαργαρίνες και έλαια, στα λιπαρά ψάρια, στους σπόρους και τους ξηρούς καρπούς.
• Σελήνιο- ισχυρό αντιοξειδωτικό που λαμβάνει μέρος σε πλήθος αλυσιδωτών αντιδράσεων, ενώ επηρεάζει τα κύτταρα του Leydig που παράγουν τεστοστερόνη στον άνδρα. Έρευνες έδειξαν ότι η χορήγηση σεληνίου σε μορφή συμπληρωμάτων αύξησε την κινητικότητα του σπέρματος καθώς και τις πιθανότητες γονιμοποίησης στους περισσότερους άνδρες. Στη διατροφή μας, το προσλαμβάνουμε από τους ξηρούς καρπούς, το ψάρι και τα ολικής αλέσεως δημητριακά.
• Ψευδάργυρος και φυλλικό οξύ- παίζουν ρόλο στη σύνθεση του DNA και του RNA. Ανεπάρκεια ψευδαργύρου έχει σαν κλινικό σύμπτωμα τη μειωμένη σπερματογένεση και τη μειωμένη γονιμότητα. Ο ψευδάργυρος βρίσκεται στα οστρακοειδή και το ψαχνό κρέας, ενώ το φυλλικό οξύ σε σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά και σε εμπλουτισμένα δημητριακά

Ποιοι διατροφικοί παράγοντες μειώνουν την ποιότητα του σπέρματος;
Παράλληλα με την διατροφή, κάποιοι άλλοι παράγοντες στον τρόπο ζωής του άνδρα μπορεί να ευθύνονται για την υπογονιμότητα.
Παχυσαρκία. Το αυξημένο σωματικό λίπος δεσμεύει την ελεύθερη τεστοστερόνη του αίματος, ενώ πιθανώς να ευνοεί τη μετατροπή της τεστοστερόνης στη γυναικεία ορμόνη οιστρογόνο. Ελέγχετε και διατηρείτε το βάρος σας σε υγιή πλαίσια με την υιοθέτηση ισορροπημένης διατροφής
Διατροφή πλούσια σε φυτοοιστρογόνα. Τα φυτοοιστρογόνα είναι φαινόλες που μιμούνται τα οιστρογόνα που παράγονται στο γυναικεία σώμα. Οι ισοφλαβόνες είναι από τα πιο καλά μελετημένα και ισχυρά φυτοοιστρογόνα, και περιέχοντα κυρίως στη σόγια. Έχουν ενοχοποιηθεί για υπογονιμότητα τόσο σε ζώα όσο και σε άνδρες και η δράση τους θεωρείται περισσότερο επιβλαβής στις περιόδους που αναπτύσσεται το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα. Ισοφλαβόνες περιέχονται σε προϊόντα σόγιας, στο αλεύρι σόγιας, στα συμπληρώματα φυτοοιστρογόνων, στο βρεφικό γάλα σόγιας, στο λιναρόσπορο, καθώς και στα φαγητά τύπου fast food που χρησιμοποιούν πρωτεΐνη σόγιας σαν φτηνή πρώτη ύλη.
Πολυχλωριομένες διφαινόλες και υδράργυρος. Αυτά είναι βαρέα μέταλλα που αποθηκεύονται σε ψάρια από μολυσμένα νερά αλλά και σε μεγάλα ψάρια. Αποφύγετε λοιπόν ψάρια από μολυσμένα νερά, καθώς και την κατανάλωση φαγκριού, ξιφία, τόνου και καρχαρία. Περιορίστε την κατανάλωση κονσέρβας τόνου σε 2 φορές την εβδομάδα.
Η κατανάλωση καπνού και μαριχουάνας μειώνουν την πυκνότητα του σπέρματος, την κινητικότητα και τη μορφολογία του, ενώ η περίσσεια αλκοόλ μειώνει την έκκριση τεστοστερόνης
Συνοπτικά, η διατροφή που συνιστάται είναι μια ποικίλη διατροφή με πολλά φρέσκα φρούτα και λαχανικά, μαγειρεμένες ντομάτες, καλής ποιότητας κρέας, έλαια και οστρακοειδή. Αποφεύγετε τα φαγητά τύπου fast food, τα μεγάλα ψάρια, το κάπνισμα, την υπερκατανάλωση αλκοόλ αλλά και το σωματικό υπέρβαρο. Τόσο η διατροφή όσο και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι αναστρέψιμοι παράγοντες και είναι καλό να μεταβάλλονται, ώστε να ευνοούν την καλύτερη παραγωγή σπέρματος.

Στυτική δυσλειτουργία και χαμηλή τεστοστερόνη

Στυτική δυσλειτουργία και χαμηλή τεστοστερόνη αυξάνουν τον κίνδυνο θνησιμότητας
Άντρες με στυτική δυσλειτουργία που έχουν επίσης χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τον φυσιολογικό να πεθάνουν από καρδιαγγειακή νόσο, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Σε δεύτερη έρευνα, η ίδια ομάδα ερευνητών ανακάλυψε επίσης σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και προβλήματος στη ροή αίματος στο πέος, που με τη σειρά της σχετίζεται με καρδιαγγειακή νόσο σε ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία.
Στην πρώτη έρευνα, επιστήμονες με επικεφαλής τον Dr. Giovanni Corona, από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, εξέτασαν τα επίπεδα τεστοστερόνης 1.687 αντρών που αντιμετωπίζονταν για στυτική δυσλειτουργία. Μετά από περίοδο 4,3 ετών, 137 από τους άντρες υπέστησαν καρδιακή προσβολή ή άλλο καρδιολογικό πρόβλημα και 15 από αυτούς πέθαναν. Όσοι είχαν χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης ήταν περισσότερο πιθανό να πεθάνουν από καρδιολογικά προβλήματα, ανακάλυψαν οι ερευνητές.
Ο Corona δήλωσε ότι η έρευνα δείχνει πως η εξέταση για έλλειψη τεστοστερόνης σε άντρες με στυτική δυσλειτουργία μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει τους γιατρούς να εντοπίζουν τους άντρες που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο για καρδιαγγειακές νόσους. Ωστόσο, προς το παρόν δεν γνωρίζουμε αν τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης είναι η αιτία ή η συνέπεια του αυξημένου κινδύνου.
Δεύτερη έρευνα εστίασε στην ίδια ομάδα αντρών και ανακάλυψε σχέση μεταξύ της κλινικής παχυσαρκίας και της μειωμένης ροής αίματος στο πέος. Η μειωμένη ροή αίματος συνδεόταν σημαντικά με αυξημένη εμφάνιση σοβαρών καρδιολογικών προβλημάτων, όπως καρδιακή προσβολή, σε παχύσαρκους άντρες αλλά όχι σε πιο αδυνάτους.
Τα ευρήματα ανακοινώθηκαν στο ευρωπαϊκό συνέδριο ενδοκρινολογίας στην Πράγα.
 

Kαρκίνος ουροδόχου κύστεως

 

   Η ουροδόχος κύστη είναι ένα κοίλο μυώδες όργανο που βρίσκεται στην ελάσσονα πύελο κάτω από την ηβική σύμφυση και η λειτουργία της είναι να αποθηκεύει τα ούρα για κάποιες ώρες έως ότου αποβληθούν δια μέσου της ουρήθρας. Αποτελείται από τρεις χιτώνες, το βλεννογόνο το μυϊκό και τον ορογόνο το δε επιθήλιο που καλύπτει το βλεννογόνο λέγεται μεταβατικό.

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως είναι ο 4ος σε συχνότητα καρκίνος στον άνδρα και 8ος στη γυναίκα. Κάθε χρόνο σ όλο τον κόσμο διαγιγνώσκονται 250.000 νέες περιπτώσεις και πεθαίνουν από τη νόσο 120.000. Είναι πιο συχνός στους άνδρες και η σχέση ανδρών/ γυναικών είναι 3:1 αν και τα τελευταία χρόνια η σχέση αυτή τείνει να μειωθεί και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο αριθμός των γυναικών που καπνίζει αυξήθηκε κατακόρυφα. Είναι συχνός στις μεγάλες ηλικίες ( 60 και άνω χωρίς βέβαια να αποκλείονται οι μικρότερες ηλικίες) ενώ είναι σπάνιος στα παιδιά.

Παρά το γεγονός ότι το αίτιο δεν είναι γνωστό σήμερα πολλοί παράγοντες ενοχοποιούνται για την πρόκληση της νόσου. Ο πρώτος παράγων πού σήμερα θεωρείται ως κύρια αιτία είναι το κάπνισμα. Τα καρκινογόνα συστατικά του καπνού που εισπνέει ο καπνιστής αποβάλλονται με τα ούρα και έτσι δρουν στο βλεννογόνο της κύστεως δεδομένου ότι τα ούρα παραμένουν για αρκετό χρόνο στη κύστη μέχρι να αποβληθούν. Από τις υπάρχουσες μελέτες φαίνεται πως οι καπνιστές έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να πάθουν καρκίνο της κύστεως από τούς μη καπνιστές. Ο δεύτερος συχνός αιτιολογικός παράγων είναι η έκθεση για μεγάλο χρονικό διάστημα σε διάφορα επαγγελματικά αίτια ( χρώματα, αρωματικές αμίνες ανιλίνες. 'Aλλοι παράγοντες όπως η χρήση συνθετικών γλυκαντικών, η χρόνια λήψη αναλγητικών , η ακτινοθεραπεία της πυέλου, οι χρόνιες φλεγμονές έχουν ενοχοποιηθεί χωρίς να μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι είναι και το αίτιο.

Σήμερα ο καρκίνος της κύστεως χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

1. Επιφανειακός, είναι ο καρκίνος που εντοπίζεται στον βλεννογόνο.

2. Διηθητικός, ο καρκίνος εισχωρεί στο μυϊκό τοίχωμα και μπορεί να επεκταθεί και έξω από αυτό. Η διαίρεση αυτή έχει μεγάλη σημασία γιατί διαφέρει και η θεραπεία αλλά και η πρόγνωση.

Το κυριότερο σύμπτωμα της νόσου είναι η αιματουρία, η παρουσία δηλαδή αίματος στα ούρα με αποτέλεσμα να έχουν κόκκινο χρώμα.

Έχει τρία χαρακτηριστικά:

1. Είναι ολική δηλαδή όλα τα ούρα είναι κόκκινα.

2. Είναι ανώδυνος δηλαδή ο ασθενής δεν πονάει.

3. Είναι διαλείπουσα δηλαδή μπορεί να υπάρχει αίμα σε μία ούρηση και εν συνεχεία τα ούρα να είναι καθαρά για ημέρες η και πιο μεγάλο διάστημα( μήνες η χρόνια).

Αυτό είναι δυστυχώς μειονέκτημα γιατί ο ασθενής επαναπαύεται ενώ η νόσος προχωρεί. Σπάνια ασθενής με καρκίνο της κύστεως δεν έχει αιματουρία. 'Aλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η συχνουρία που δεν οφείλεται σε λοίμωξη ,ο πόνος που μπορεί να οφείλεται σε απόφραξη από πήγματα η σε διήθηση στα προχωρημένα στάδια της νόσου, καθώς και συμπτώματα από μεταστάσεις και τα οποία είναι ανάλογα του οργάνου στο οποίο εντοπίζεται η μετάσταση. Η αιματουρία λοιπόν είναι το κύριο σύμπτωμα χωρίς να σημαίνει πώς κάθε αιματουρία είναι και καρκίνος αλλά κάθε αιματουρία χρειάζεται έλεγχο ακόμη και όταν εμφανίζεται για μία φορά.

Η διάγνωση συνήθως τίθεται εύκολα με τη βοήθεια των εξετάσεων. Οι εξετάσεις που συνήθως μας βοηθούν στη διάγνωση είναι:

1. Κυτταρολογική ούρων( βρίσκουμε καρκινικά κύτταρα στα ούρα)

2. Υπερηχογράφημα

3. Ενδοφλέβια πυελογραφία και η κυστεοσκόπηση κατά την οποία εισάγεται στην κύστη ειδικό εργαλείο και έτσι μπορούμε να δούμε αν υπάρχει όγκος, ένας ή περισσότεροι, σε ποιο σημείο, τι μέγεθος έχει και εάν φαίνεται επιφανειακός ή διηθητικός.

Τελευταία υπάρχουν και έτοιμα αντιδραστήρια από τα οποία μικρή ποσότητα σε λίγα ούρα δίνει την απάντηση εάν υπάρχουν καρκινικά κύτταρα. Μετά τη διάγνωση μεγάλη σημασία έχει να γνωρίζουμε το στάδιο της νόσου εάν δηλαδή πρόκειται για επιφανειακό η διηθητικό καρκίνο. Αυτό επιτυγχάνεται με τη βοήθεια της αξονικής τομογραφίας, και του σπινθηρογραφήματος των οστών.

Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από το είδος του καρκίνου αν δηλαδή πρόκειται για επιφανειακό η διηθητικό.

Θεραπεία επιφανειακού καρκίνου

Επειδή οι όγκοι αυτοί σε μεγάλο ποσοστό που φθάνει και το 80% υποτροπιάζουν ο σκοπός της θεραπείας είναι αφ ενός να αφαιρεθεί ο όγκος και αφ ετέρου να προφυλάξουμε τον ασθενή από τις υποτροπές αλλά και από τον κίνδυνο να μεταπέσει σε διηθητικό. Γίνεται εκτομή του όγκου με ειδικό μηχάνημα που εισάγεται δια μέσου της ουρήθρας ( διουρηθρική). Αφαιρούμε από το σημείο της βάσεως του όγκου και τμήμα του μυϊκού τοιχώματος με σκοπό να δούμε εάν υπάρχει διήθηση του μυϊκού χιτώνα της κύστεως. Εν συνεχεία για την προφύλαξη του ασθενούς από τον κίνδυνο των υποτροπών γίνεται έγχυση στην κύστη κυτταροστατικών φαρμάκων ανά τακτά χρονικά διαστήματα Ο ασθενής υποβάλλεται σε έλεγχο με κυστεοσκόπηση για αρκετά χρόνια. Περίπου το 60-80% των ασθενών με επιφανειακό όγκου υποτροπιάζει και ένα 10-15% των επιφανειακών όγκων θα μεταπέσει σε διηθητικό.

Θεραπεία Διηθητικού καρκίνου κύστεως

Επειδή πρόκειται για επιθετικό καρκίνο χρειάζεται άμεση και ριζική θεραπεία. Σήμερα τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με τη χειρουργική θεραπεία, κατά την οποία αφαιρείται η κύστης με τον προστάτη και τις σπερματοδόχες κύστεις (ριζική κυστεκτομή) και γίνεται είτε αντικατάσταση της κύστεως με τη δημιουργία νέας κύστεως από τμήμα εντέρου ώστε ο ασθενής να ουρεί φυσιολογικά ή σε περιπτώσεις που αυτό δεν είναι εφικτό γίνεται εκτροπή των ούρων στο κοιλιακό τοίχωμα και τα ούρα συλλέγονται σε ειδικό σάκο. Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά εφόσον η εγχείρηση γίνει στα αρχικά στάδια. Σε προχωρημένα στάδια, ή σε περιπτώσεις που ο ασθενής αρνείται την εγχείρηση ή δεν μπορεί να χειρουργηθεί για άλλους λόγους ( μεγάλη ηλικία, ύπαρξη νόσων που απαγορεύουν την επέμβαση) μπορεί να υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία με λιγότερο καλά αποτελέσματα.

Τελειώνοντας τονίζεται ότι κάθε αιματουρία πρέπει να ελέγχεται χωρίς να σημαίνει πώς κάθε αιματουρία είναι και καρκίνος. Επίσης σε περίπτωση διηθητικού καρκίνου πρέπει να γίνεται γρήγορα η κυστεκτομή γιατί στα αρχικά στάδια μπορεί να οδηγήσει στην ίαση της νόσου και μάλιστα σήμερα με τη δυνατότητα δημιουργίας νέας κύστεως από τμήμα εντέρου η ποιότητα ζωής είναι άριστη δεδομένου ότι ο ασθενής ουρεί φυσιολογικά .
http://www.huanet.gr/