Γενικές οδηγίες για ασθενείς με αυξημένο ουρικό οξύ 

ΒΡΑΧΥΣ ΧΑΛΙΝΟΣ

 ΒΡΑΧΥΣ ΧΑΛΙΝΟΣ
Κάτω από τη βάλανο του πέους υπάρχει ένα μικρό τμήμα δέρματος που ενώνει τη βάλανο με την ακροποσθία. 
Αυτό είναι γνωστό ως χαλινός(πετσάκι). 
Αν ο χαλινός είναι σε ικανό μήκος επιτρέπει στο πέος να έρθει σε στύση, και να αφήσει την ακροποσθία να γλιστρήσει προς τα πίσω για να αποκαλυφθεί η βάλανος 
Όταν ο χαλινός είναι βραχύς(κοντό πετσάκι) κατά την στύση μπορεί να προκαλέσει πόνο στο σημείο που εκφύεται από το κάτω μέρος της βαλάνου. 
Ο πόνος συμβαίνει γιατί περιορίζει πολλές φορές την κίνηση της ακροποσθίας να τραβηχτεί προς τα πίσω έλκοντας την βάλανο προς τα κάτω (σαν να υποκλίνεται η βάλανος).
Κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής συχνά μπορεί να σχιστεί και να προκληθεί αιμορραγία λόγω κινήσεων του πέους που δεν μπορεί να αποφευχθούν, μπρος-πίσω.
Τα αποτελέσματα αυτών των κινήσεων είτε εμποδίζουν τη διείσδυση του πέους ή είναι η αιτία του πόνου με αποτέλεσμα να σχιστεί ο χαλινός όταν γίνεται η προσπάθεια διείσδυσης.
Κατά τη διάρκεια του αυνανισμού, η ανέγερση της ακροποσθίας γίνεται χειροκίνητα και ως εκ τούτου, επώδυνες κινήσεις μπορεί να αποφευχθούν. 
Ο χαλινός μπορεί να έχει οποιοδήποτε πάχος, ανεξάρτητα από το μήκος.
Μερικά άτομα γεννιούνται χωρίς χαλινό. 
Ο χαλινός μπορεί να είναι τόσο κοντός που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα χαλινός.
Όταν ο χαλινός είναι λιγότερο βραχύς μέρος της ακροποσθίας μπορεί να ανασυρθεί πίσω από την βάλανο και η διείσδυση μπορεί να πραγματοποιηθεί. 
Ωστόσο, αυτό είναι πιο πιθανό να προκαλέσει μερικό πόνο ή την αναστολή της εκσπερμάτωσης.
Έχει αναφερθεί ότι με αυτές τις λιγότερο μοίρες κάμψης 20μοίρες - 45μοίρες(βλέπε εικόνα), η ρήξη μπορεί τελικά να συμβεί μετά από αρκετά χρόνια ενεργής σεξουαλικής ζωής.
Σε πολλές περιπτώσεις η αιτία της φίμωσης είναι ο βραχύς χαλινός, σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται περιτομή. 
Τι συμβαίνει όταν ο χαλινός σχιστεί;
Συνήθως η ρήξη του χαλινού συνοδεύεται με πόνο και αιμορραγία.
Αυτά είναι τα πιο κοινά συμπτώματα. 
Για τους νέους άνδρες που βιώνουν την πρώτη τους σεξουαλική επαφή, όταν η στύση τεντώσει οριακά τον χαλινό τότε μπορεί να σχιστεί. 
Συνήθως, αυτοί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι έχουν πρόβλημα, μέχρι αυτή τη στιγμή. 
Ωστόσο, η ρήξη μπορεί να συμβεί αργότερα, όχι πάντα στην πρώτη σεξουαλική επαφή.
Να πούμε ότι, όχι μόνο ο άνδρας, αλλά και οι δύο σύντροφοι είναι πολύ ανήσυχοι την στιγμή που θα συμβεί η ρήξη. 
Όταν ο χαλινός σχιστεί, αυτό δείχνει ότι η ακροποσθία έχει ανασυρθεί πλήρως πίσω από την βάλανο. 
Η επούλωση του χαλινού μετά από ρήξη μπορεί να οδηγήσει σε ουλές που τον κάνει ακόμα πιο ευάλωτο σε ενδεχόμενη άλλη περίπτωση δυνατής έλξης αυτού. 
Ως αποτέλεσμα, θα υπάρξει μια επόμενη ρήξη και η διαδικασία συνεχίζεται.
Μια τοπική φλεγμονή η ένα έλκος που μπορεί να προκύψει στην περιοχή ο χαλινός μπορεί να σχιστεί κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.

 Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι βραχύ χαλινού.
-Ο χαλινός μπορεί να είναι παχύς και ανθεκτικός.
-Ο χαλινός μπορεί να είναι λεπτός και ευάλωτος. 

Με τη γήρανση το δέρμα σφίγγει. 
Ένας άνθρωπος που έχει έναν βραχύ χαλινό που δεν έχει προκαλέσει κανένα πρόβλημα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του δεν σημαίνει ότι δεν θα συμβεί ποτέ, μπορεί κάποια στιγμή να διαπιστωθούν ενοχλήσεις (όπως πόνος η μικρορήξη) η να συμβεί ακόμα και ρήξη και ως εκ τούτου να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για την διακοπή της ενοχλητικής αιμορραγίας.
Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία;
Είναι σημαντικό να συζητήσουμε τη θεραπεία με τον ασθενή.
Εάν ο βραχύς χαλινός έχει βρεθεί πριν από την εφηβεία, το μόνο που χρειάζεται μπορεί να είναι μια απλή τομή. 
Σήμερα με τις νέες τεχνικές μπορούμε να αποφύγουμε τα ράμματα που πιθανόν να δημιουργήσουν ουλή στην περιοχή(ίνωση- σκληρία) αλλά και ορισμένες φορές στενώματα έξω στομίου της ουρήθρας και σκαφοειδούς βόθρου.
Αν η πλαστική χαλινού πραγματοποιείται σε μια νεαρή ηλικία, όταν ο χαλινός είναι λεπτός, συνήθως τα υπόλοιπα μικροσκοπικά πτερύγια του δέρματος της ακροποσθίας και της βαλάνου μετά την εκτομή θα υποχωρήσουν.
Οι περισσότεροι άνδρες που υποβλήθηκαν σε χειρουργική θεραπεία για το πρόβλημα αυτό δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν πόσο ευαίσθητη καθώς και ερωτική είναι η περιοχή γύρω από τον χαλινό. 
Κάθε διέγερση στην περιοχή στο παρελθόν ήταν εξαιρετικά επώδυνη.
Είναι καλό να σημειωθεί ότι κάθε φορά που βιώνεται πόνος στο παρελθόν μετατρέπεται σε ευχαρίστηση μετά την επέμβαση. 
Η μέση ηλικία για χειρουργική θεραπεία είναι 17-27 ετών. 
Είναι μία μικροεπέμβαση και γίνεται συνήθως ως εξωτερικός ασθενής.
Η επούλωση λαμβάνει χώρα σε περίπου δύο εβδομάδες και η περιοχή θεωρείται ότι είναι πλήρως λειτουργική σε περίπου 4-5 εβδομάδες.
Η επέμβαση πραγματοποιείται από Ουρολόγο.

Γενικά σχόλια
• Μερικοί άνδρες μπορούν να περνούν όλη τη ζωή τους χωρίς να γνωρίζουν ότι έχουν αυτό το πρόβλημα. Πολλοί άνδρες δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει θεραπεία.
• Υπάρχει μια τάση από τους έφηβους να αμελούν να πλύνουν την περιοχή λόγω της γενικής εντύπωσης ότι η ακροποσθία πρέπει να παραμένει προς τα εμπρός.
• Η χρήση προφυλακτικού είναι προβληματική κατά την τοποθέτηση, λόγω του ενοχλητικού τραβήγματος που παρουσιάζει ο χαλινός.
• Κάθε πόνος που βιώνεται πριν θα στραφεί σε χαρά μετά.

ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Η στυτική δυσλειτουργία είναι μια αδυναμία στο να επιτευχθεί και να διατηρηθεί μία επαρκής ανέγερση ώστε να επιτρέπει μια ικανοποιητική σεξουαλική απόδοση.

Εύκαμπτη κυστεοσκόπηση
Η εύκαμπτη κυστεοσκόπηση γίνεται με τη χρήση ενός πολύ λεπτού εργαλείου που λέγετε εύκαμπτο ουρηθροκυστεοσκόπιο (μοιάζει με λεπτό καλώδιο) και αποτελεί μία πράξη εύκολη, γρήγορη, ανώδυνη, ατραυματική και δεν χρειάζεται καθόλου νάρκωση. Έτσι η επέμβαση είναι πολύ καλά ανεκτή από όλους τους ασθενείς. Με τη βοήθεια ειδικής κάμερας που βρίσκεται στην άκρη του εργαλείου ο Ουρολόγος μπορεί να δει με μεγάλη ακρίβεια το εσωτερικό της ουροδόχου κύστεως και να διαπιστώσει αν υπάρχουν κάποια πρόβληματα.
Η εύκαμπτη κυστεοσκόπηση είναι πολύ χρήσιμη στη διάγνωση του αιτίου αιματουρίας ( αίμα στα ούρα) αλλά και υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων, λιθίασης ή και συμπτωμάτων ούρησης. 

ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

Τα αποφρακτικά συμπτώματα είναι:

       1.      Καθυστέρηση στην έναρξη της ούρησης (διστακτικότητα)

       2.      Ελάττωση της ακτίνας των ούρων (αδύναμη ροή)

       3.      Πίεση για την έξοδο των ούρων

       4.      Στάγδην (σταγόνα-σταγόνα) αποβολή των ούρων

       5.      Διαλείπουσα ροή ούρων

       6.      Παρατεταμένος χρόνος ούρησης

       7.      Αίσθημα υπολοίπου ούρων

       8.      Επίσχεση ούρων (ολική αδυναμία ούρησης)

       9.      Ακράτεια από υπερπλήρωση (όπως όταν ξεχειλίζει ένα ποτήρι      γεμάτο με νερό)

Στα ερεθιστικά συμπτώματα ανήκουν:

       1.      Συχνουρία (συχνή ούρηση με μικρή ποσότητα ούρων)

       2.      Επιτακτική ούρηση (ξαφνική και έντονη τάση για ούρηση)

       3.      Επιτακτική ακράτεια

       4.      Κάψιμο ή πόνος κατά την ούρηση

       5.      Νυχτουρία (ούρηση κατά την διάρκεια της νύχτας)

       6.      Πόνος χαμηλά στην κοιλιά ή πάνω από την ηβική σύμφυση

Στην Ευρώπη ο καρκίνος του προστάτη είναι η πιο κοινή πάθηση με συχνότητα εμφάνισης 214 περιπτώσεις ανά 1000 άτομα, υπερτερούν αριθμητικά των πνευμόνων και του παχέος εντέρου.

ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Η στυτική δυσλειτουργία είναι μια αδυναμία στο να επιτευχθεί και να διατηρηθεί μία επαρκής ανέγερση ώστε να επιτρέπει μια ικανοποιητική σεξουαλική απόδοση.

 Παρόλο που είναι μια ήπια διαταραχή, επηρεάζει την φυσική ψυχική και κοινωνική υγεία και έχει σημαντική επίπτωση στην ποιότητα ζωής εκείνων που πάσχουν από αυτή.

Τα κύρια αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας είναι:

* Νόσος των αγγείων: καρδιαγγειακές παθήσεις μπορούν να περιορίσουν την ποσότητα του αίματος που ρέει προς το πέος ή την ποσότητα που παραμένει σ ' αυτό. Τα αιμοφόρα αγγεία μπορεί να είναι κατεστραμμένα λόγω σκλήρυνσης των αρτηριών (αθηροσκλήρωση) ή μετά από ένα τραύμα.
* Βλάβες των Νεύρων: τα νεύρα, μπορεί να έχουν καταστραφεί από διαβήτη, σκλήρυνση κατά πλάκας, μετά από ριζική προστατεκτομή, ή βλάβη του νωτιαίου μυελού.
* Ψυχολογικοί παράγοντες: μερικές φορές θέματα ψυχολογικά όπως κατάθλιψη, άγχος, ενοχές ή φόβου μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικά προβλήματα.
* Φάρμακα: πολλά φάρμακα προκαλούν προβλήματα στην σεξουαλική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν την αρτηριακή υπέρταση, κατάθλιψη, παθήσεις της καρδιάς  και καρκίνο του προστάτη.
* Ορμονικά προβλήματα: μη φυσιολογικά επίπεδα ορισμένων ορμονών, όπως η τεστοστερόνη, ορμόνες θυρεοειδούς και η αύξηση μιας ορμόνης γνωστή ως prolactin(προλακτίνη) μπορεί να είναι μια σημαντική  αιτία κατά της στύσης και της σεξουαλικής επιθυμίας (λίμπιντο).

http://www.facebook.com/leventischris
https://twitter.com/leventischris



ΜΗΚΟΣ ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

ΠΑΙΔΟΟΥΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΦΙΜΩΣΗ

(Eνημέρωση κειμένου Μάρτιος 2011)

S. Tekgül (co-chairman), H. Riedmiller (co-chairman),

E. Gerharz, P. Hoebeke, R. Kocvara, J.M. Nijman,

Chr. Radmayr, R. Stein

Εισαγωγή

Οι παρακάτω πληροφορίες αποτελούν μια επιλογή των εκτεταμένων κα-

τευθυντήριων οδηγιών της παιδιατρικής ουρολογίας. Ο σκοπός των

οδηγιών δεν είναι να συμπεριληφθούν όλα τα θέματα αλλά επιλεγμένες

κλινικές σκέψεις.

ΦΙΜΩΣΗ

Υπόβαθρο

Στο τέλος του πρώτου έτους η αποκάλυψη της βαλάνου είναι εφικτή

μόνο στο 50% των αγοριών. Η φίμωση είναι είτε πρωτοπαθής (φυσιολο-

γική) χωρίς ουλές, είτε δευτεροπαθής (παθολογική) ως αποτέλεσμα

ανάπτυξης ουλώδους ιστού λόγω καταστάσεων όπως η ξηρωτική βαλα-

νίτιδα.

Η φίμωση πρέπει να διαχωρίζεται από την φυσιολογική σύμφυση της

πόσθης στη βάλανο. Εάν η οπή της ακροποσθίας παραμένει στενή και οι

ινώδης συμφύσεις έχουν λυθεί, τότε το κενό γεμίζει με ούρα κατά την

ούρηση προκαλώντας τη διάταση της ακροποσθίας δίκην μπαλονιού.

Θεραπεία

Η θεραπεία της φίμωσης στα παιδιά εξαρτάται από τις προτιμήσεις των

γονέων και μπορεί να είναι είτε πλαστική είτε ριζική περιτομή μετά τη

συμπλήρωση του δεύτερου έτους της ηλικίας. Η πλαστική περιτομή

(ραχιαία διατομή, μερική περιτομή) ενέχει τον κίνδυνο επανεμφάνισης

της φίμωσης. Ο βραχύς χαλινός διορθώνεται με εκτομή αυτού και συμ-

πληρωματική μεατοτομή εάν είναι απαραίτητη. Η περιτομή σε παιδική

ηλικία δεν πρέπει να συστήνεται όταν δεν υπάρχει ιατρικός λόγος.

Περιτομή. Ενδείξεις και αντενδείξεις.

Η δευτεροπαθής φίμωση είναι απόλυτη ένδειξη για περιτομή. Ενδείξεις

για πρώιμη αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς φίμωσης είναι η υποτρο-

πιάζουσα βαλανοποσθίτιδα και οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις.

Η περιτομή για πρόληψη του καρκίνου του πέους, δεν ενδείκνυται.

Στις αντενδείξεις της περιτομής περιλαμβάνονται οι διαταραχές πήξης.

Οι οξείες τοπικές φλεγμονές και οι συγγενείς ανωμαλίες του πέους

όπως ο υποσπαδίας, μια και η ακροποσθία ίσως φανεί χρήσιμη σε μελ-

λοντική χειρουργική θεραπεία του προβλήματος.

Συντηρητική θεραπεία

Η χορήγηση κορτιζονούχου αλοιφής ή κρέμας (0.05-0.10%) τοπικά,

δύο φορές την ημέρα για 20-30 ημέρες αποτελεί επιλογή συντηρητικής

θεραπευτικής προσέγγισης της πρωτοπαθούς φίμωσης. Η θεραπεία

αυτή δεν έχει παρενέργειες. Η σύμφυση της ακροποσθίας δεν απαντά

στη θεραπεία με κορτικοστεροειδή.

Παραφίμωση

Η παραφίμωση πρέπει να θεωρείται επείγουσα κατάσταση. Χαρακτηρί-

ζεται από την πόσθη να βρίσκεται σε ανάσυρση με τη βάλανο αποκαλυμ-

μένη και το δακτύλιο που εμποδίζει την επιστροφή της πόσθης στο

επίπεδο της στεφανιαίας αύλακας της βαλάνου. Η θεραπεία της παραφί-

μωσης περιλαμβάνει την πίεση με το χέρι του οιδηματώδους ιστού ταυ-

τόχρονα με προσπάθεια επιστροφής της πόσθης έτσι ώστε να καλύψει

τη βάλανο. Μπορεί να χρειαστεί ραχιαία διατομή του δακτυλίου, ή περι-

τομή είτε άμεσα, είτε σε δεύτερο χρόνο.

Κυστίτιδα και πώς να την αποφύγετε

Έχετε την αίσθηση καψίματος, νιώθετε ότι θέλετε συνέχεια τουαλέτα και έχετε έντονο τσούξιμο κατά την ούρηση;

Κάθε χρόνο, ένας μεγάλος αριθμός γυναικών υποφέρει από μολύνσεις του ουροποιητικού συστήματος. Για να μειώσετε τις πιθανότητες εμφάνισης μολύνσεων της ουροδόχου κύστης υπάρχουν κάποιες μικρές πολύτιμες συμβουλές.

Για αρχή, θα πρέπει να διατηρείτε την υγιεινή σας, ώστε να αποφύγετε την πιθανότητα σχηματισμού βακτηρίων στην ουρήθρα. Κάποιες φορές, ο πολύ συχνός καθαρισμός με προϊόντα που δεν είναι προορισμένα για την υγιεινή της ευαίσθητης περιοχής μπορεί να οδηγήσει σε κυστίτιδα. Γι' αυτό ένα καθημερινό ντους με ένα ενδεδειγμένο για την ευαίσθητη περιοχή προϊόν, που να έχει ουδέτερο ΡΗ είναι ό,τι καλύτερο.

Οι Ουρολόγοι συνιστούμε την ούρηση μετά από κάθε σεξουαλική επαφή. Με την ούρηση μειώνονται οι πιθανότητες εμφάνισης βακτηρίων που μπορούν να φτάσουν μέχρι την ουροδόχο κύστη.

Είναι εξίσου σημαντικό να πηγαίνετε προς ούρηση προτού αισθανθείτε ότι δεν κρατιέστε άλλο αλλά και να σκουπίζεστε με φορά από μπρος προς τα πίσω, ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε μόλυνση της ουροδόχου κύστης από τα εντερικά βακτήρια.

Κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρήσης αποφεύγετε τη χρήση ταμπόν σε μόνιμη βάση και αλλάζετε συχνά σερβιέτα και εσώρουχο. Καλό είναι να προτιμάτε τα βαμβακερά εσώρουχα και να αποφεύγετε όσο είναι δυνατόν τα συνθετικά υφάσματα.

Εάν είστε έγκυος, τότε έχετε ένα λόγο επιπλέον για να είστε ιδιαίτερα προσεχτική ώστε να μην πάθετε κυστίτιδα. Κατά την εγκυμοσύνη μειώνεται αισθητά η άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος, πιέζεται η ουροδόχος κύστη με το βάρος του μωρού και επιπλέον δημιουργείται διαστολή στην ουρήθρα. Η πίεση που υφίσταται η ουρήθρα είναι πολύ μεγαλύτερη και έτσι είναι πολύ πιο ευάλωτη σε μολύνσεις. Εάν η μόλυνση προχωρήσει και χειροτερέψει, τότε μπορεί ακόμα και να προκαλέσει επιπλοκές στο μωρό. Γι' αυτό, με το που θα αισθανθείτε έστω και λίγο κάψιμο ή οποιαδήποτε ενόχληση κατά την ούρηση καλό θα είναι να επισκεφτείτε απευθείας τον Ουρολόγο σας (σε συνεργασία με τον Γυναικολόγο σας εφόσον υπάρχει εγκυμοσύνη).

Εύκολο να λέγεται αλλά δύσκολα εφαρμόζεται, εντούτοις είναι σημαντικό να αποφεύγετε το άγχος και την χρόνια κόπωση που ευθύνονται για την μείωση της άμυνας του ανοσοποιητικού συστήματος . Πείτε όχι στην δυσκοιλιότητα μιας και είναι ένας από τους λόγους εμφάνισης κυστίτιδας. Προσθέστε στο διατροφολόγιό σας άφθονα φρούτα και λαχανικά και πιείτε πολύ νερό.

Αισθάνεστε ήδη τα πρώτα συμπτώματα της κυστίτιδας; Μην τα αμελήσετε γιατί μπορεί να σας οδηγήσουν σε ακόμα πιο δυσάρεστες καταστάσεις. Μπορεί να εμφανίσετε υψηλό πυρετό, δηλαδή να φτάσει το μικρόβιο στα νεφρά και να έχετε ακόμα πιο δυνατούς πόνους. Ο Ουρολόγος σας μπορεί να βοηθήσει με την χορήγηση αντιβιοτικών φαρμάκων.

Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζετε πως υπάρχουν κάποιες τροφές που σας προστατεύουν από τη δημιουργία κυστίτιδας. Μία από αυτές είναι τα γνωστά κράνια (είδος μούρου) που περιέχουν τανίνη, μία ουσία που αποτρέπει τη δημιουργία των βακτηρίων εκείνων που ευθύνονται για την κυστίτιδα, ενώ ταυτόχρονα βοηθούν στην εξόντωσή τους στην περιοχή της ουροδόχου κύστης. Άλλες τροφές είναι γενικά τα εσπεριδοειδή αλλά και τα σταφύλια, που μεταβάλλουν την οξύτητα των ούρων και βοηθούν στην εξουδετέρωση των βακτηρίων.

EUROPEAN UROLOGY

Volume 61, issue 6, pages e53-e66, June 2012

ΜΕΛΕΤΗ: Έναρξη Ελέγχου Ειδικού Προστατικού αντιγόνου (PSA)  σε νεαρή ηλικία

(40-49 ετών).

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αρχική τιμή PSA  2 ng / ml, σε αυτά τα άτομα φαίνεται να είναι αποφασιστική για περαιτέρω έλεγχο και παρακολούθηση. Εξάλλου, η επίπτωση του υψηλού βαθμού προστατικής ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας ήταν 19,6% στην ομάδα αυτή των νεαρών ασθενών.

Η μελέτη θέλει να τονίσει τη σημασία που έχει η έναρξη του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διαστρωμάτωση του κινδύνου του καρκίνου του προστάτη και να καθοδηγήσει τα πρωτόκολλα ελέγχου.
Urology Department, Dossary Hospital, Alkhobar, Saudi Arabia

Article information

Volume 61, issue 6, pages e53-e66, June 2012

PII: S0302-2838(12)00348-X
DOI: 10.1016/j.eururo.2012.03.027© 2012 Published by Elsevier B.V.

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ

Στρατηγική αντιμετώπισης του υπογόνιμου ζευγαριού

Στρατηγική αντιμετώπισης του υπογόνιμου ζευγαριού

Η προσέγγιση του προβλήματος της υπογονιμότητας πρέπει να γίνεται με τρόπο μεθοδικό και απαιτεί την άριστη σχέση και επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι και τον εξειδικευμένο Ιατρό, ο οποίος επιβάλλεται να ενημερώνει πλήρως και με ειλικρίνεια και τους δύο συντρόφους για το μέγεθος του προβλήματος, τους διαδέσιμους τρόπους αντιμετώπισης, και τις πιθανότητες επιτυχίας κάθε εφαρμοζόμενου μέσου. Το σημείο-κλειδί στην προσέγγιση αυτή αποτελεί η πλήρης εξατομίκευση κάθε περίπτωσης ώστε να αντιμετωπίζεται με τον πλέον κατάλληλο τρόπο για το συγκεκριμένο ζευγάρι. Για τον σχεδιασμό της προσέγγισης αυτής θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, τα αποτελέσματα του ελέγχου για τα αίτια της υπογονιμότητας, η ηλικία των συντρόφων, η διάρκεια του προβλήματος, οι τυχόν προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες υποβοήθησης της αναπαραγωγής και η ψυχολογία του ζευγαριού. Ας δούμε αναλυτικά την αιτιολογική αντιμετώπιση ορισμένων κατάστασεων που οδηγούν σε υπογονιμότητα:

•ζευγάρια όπου ο άνδρας παρουσιάζει σοβαρές διαταραχές στο σπέρμα (σοβαρή ολιγοσπερμία ή και ασθενοσπερμία): εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης

•ζευγάρια όπου ο άνδρας παρουσιάζει αζωοσπερμία (απουσία σπερματοζωαρίων στο σπέρμα): εφόσον ο κλινικός και ενδοκρινολογικός έλεγχος του άνδρα υποδεικνύει την πιθανότητα ανεύρεσης σπερματοζωαρίων στους όρχεις ή την επιδιδυμίδα (σημείο συσσώρευσης σπερματοζωαρίων στο γεννητικό σύστημα του άνδρα) είναι δυνατή η λήψη τους με μικροχειρουργικό τρόπο και η εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης. Εφόσον τέτοια πιθανότητα αποκλείεται, ενδείκνυται η χρησιμοποίηση σπέρματος δότη που εισάγεται στην μήτρα της γυναίκας (ετερόλογος σπερματέγχυση)

•ζευγάρια όπου ο άνδρας παρουσιάζει ήπια ή μέτρια διαταραχή στο σπέρμα του: εφαρμογή ομόλογης σπερματέγχυσης, δηλαδή εισαγωγή του σπέρματος έπειτα από κάτάλληλη επεξεργασία στην μήτρα της γυναίκας. Επί αποτυχίας 3-4 προσπαθειών σπερματέγχυσης, ενδείκνυται η εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αν οι παραπάνω διαταραχές συνδέονται με την παρουσία κιρσοκήλης, η χειρουργική αντιμετώπισή της ίσως να επιφέρει κάποια βελτίωση σε απώτερο χρόνο.

•ζευγάρια όπου η γυναίκα παρουσιάζει απόφραξη και των δύο σαλπίγγων: εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αν οι σάλπιγγες εκτός από φραγμένες είναι και διατεταμένες, γεμάτες υγρό (υδροσάλπιγγες), συστήνεται η λαπαρασκοπική αφαίρεσή τους ή έστω σύγκλεισή τους (απολίνωση) πριν την εφαρμογή της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτό γιατί τα αποτελέσματα της εξωσωματικής επηρεάζονται αρνητικά αν οι υδροσάλπιγγες παραμένουν στην πύελο της γυναίκας.

•ζευγάρια όπου η γυναίκα παρουσιάζει διαταραχές της ωοθυλακιορρηξίας: συνιστάται η φαρμακευτική πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας υπό στενό παρακλινικό έλεγχο, η οποία συνδυάζεται με προγραμματισμένη σεξουαλική επαφή ή διενέργεια σπερματέγχυσης.

•ζευγάρια όπου η γυναίκα παρουσιάζει κλινικά σημεία ενδομητρίωσης: ενδείκνυται η διαγνωστική ή/και επεμβατική λαπαροσκόπηση κατά την οποία αντιμετωπίζεται κατά το δυνατόν η πάθηση. Ακολούθως, ανάλογα με την περίπτωση συνιστάται η προσπάθεια φυσικής σύλληψης (έπειτα από συμπληρωματική φαρμακευτική αγωγή ή όχι), η υποβοήθηση με διενέργεια σπερματεγχύσεων ή η εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης

•ζευγάρια όπου η γυναίκα παρουσιάζει ευμεγέθεις ενδομητρικούς πολύποδες, υποβλεννογόνια ινομυώματα ή διαφράγματα της μήτρας: συνιστάται η αντιμετώπισή τους με την τεχνική της υστεροσκόπησης. Ακολούθως, ανάλογα με την περίπτωση συνιστάται η προσπάθεια φυσικής σύλληψης ή η ταχύτερη εφαρμογή κάποιας μεθόδου υποβοήθησης. Η παρουσία των παραπάνω καταστάσεων ακόμα και αν δεν επηρεάζει την πιθανότητα σύλληψης, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο αποβολών μετά την επίτευξη μιας εγκυμοσύνης.

•ζευγάρια όπου ο πλήρης έλεγχος παραγόντων υπογονιμότητας δεν αποδεικνύει την παρουσία κάποιου συγκεκριμένου αιτίου (υπογονιμότητα ανεξήγητης αιτιολογίας): ενδείκνυται σε πρώτη φάση η διενέργεια σπερματεγχύσεων. Επειτα από 3-4 αποτυχημένες προσπάθειες θα πρέπει να προχωρήσουμε σε εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Θα πρέπει και πάλι να τονισθεί ότι η αντιμετώπιση κάθε ζευγαριού επιβάλλεται να είναι πλήρως εξατομικευμένη, δεδομένου ότι όχι μόνο μπορεί να συνυπάρχουν περισσότεροι από έναν παράγοντες υπογονιμότητας, αλλα και γιατί συγκεκριμένοι κοινωνικοί ή δημογραφικοί (πχ ηλικία της γυναίκας) παράγοντες μπορεί να απαιτούν την τροποποίηση της αντιμετώπισης.

ΛΙΘΙΑΣΗ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ

Οι πέτρες στο ουροποιητικό σύστημα εμφανίζονται συνήθως όταν ένας μεγάλος αριθμός αλάτων στα ούρα δημιουργεί συμπλέγματα που δεν αποβάλλονται κανονικά (από τα ούρα) και φράζουν τη δίοδο του ουροποιητικού. Αυτά τα συμπλέγματα αλάτων (πέτρες) σχηματίζονται επειδή ο ασθενής έχει ένα πρόβλημα στην απέκκρισή τους παράλληλα με μια υψηλή διατροφική πρόσληψη. Ένα κύριο σημείο που είναι κοινό για τη μείωση της εμφάνισης των πετρών είναι η μεγάλη κατανάλωση νερού- ποσότητα τουλάχιστον 12 ποτηριών υγρών ημερησίως (παραπάνω από 2 λίτρα) με αύξηση της ποσότητας αυτής στους θερμούς μήνες του χρόνου. Αυτό συμβαίνει γιατί η κατανάλωση υγρών αραιώνει τα άλατα και δε δημιουργούνται πέτρες τόσο εύκολα. Προτιμότερο είναι να πίνει κανείς νερό ενώ ο στόχος μας είναι τα ούρα μας μετά το μεσημέρι να είναι ολοένα και πιο ανοιχτόχρωμα. Οι πέτρες δημιουργούνται από διάφορες μίξεις αλάτων και τα άλατα αυτά θα πρέπει να αποφεύγονται σε μεγάλες ποσότητες στη διατροφή του ασθενούς που έχει εμφανίσει πέτρες στο ουροποιητικό του σύστημα. Ανάλογη με τον τύπο της πέτρας που δημιουργήθηκε στα ούρα, θα πρέπει να είναι και η διατροφή σας. Οι παρακάτω οδηγίες είναι διαφορετικές για τον κάθε τύπο πέτρας που μπορεί να εμφανιστεί.

Οι 4 κύριες μορφές πέτρας είναι οι εξής:
1. Πέτρες ασβεστίου
2. Πέτρες ουρικού οξέος
3. Πέτρες κυστίνης
4. Πέτρες στουρβίτη

1.Πέτρες ασβεστίου Οι πέτρες που περιέχουν ασβέστιο είναι κυρίως οι πέτρες οξαλικού και φωσφορικού ασβεστίου. Η διατροφή δε φαίνεται να επηρεάζει την εμφάνιση λίθων φωσφορικού ασβεστίου. Οι πέτρες οξαλικού ασβεστίου είναι οι πιο συχνά εμφανιζόμενες και παράγονται είτε γιατί οι νεφροί εκκρίνουν πιο πολύ ασβέστιο, είτε γιατί απορροφάται περισσότερο ασβέστιο από τη διατροφή. Οι αρχές πρόληψης από τη διατροφή είναι ως εξής:
- αποφεύγουμε την υπερβολική κατανάλωση γαλακτοκομικών και δεν υπερβαίνουμε τις 2 μερίδες ημερησίως (2 ποτήρια γάλα ή 2 κεσεδάκια γιαούρτι)
- αποφεύγουμε την υπερκατανάλωση ζωικών πηγών πρωτεΐνης (κρέας, πουλερικά, ψαρικά) και προτιμούμε τις φυτικές πηγές πρωτεϊνών, όπως είναι τα όσπρια και τα δημητριακά
- αποφεύγουμε τα τρόφιμα που έχουν αυξημένη ποσότητα οξαλικού οξέος π.χ. παντζάρια, σοκολάτα, φιστικιά και ξηροί καρποί, σπανάκι, τσάι
- αποφεύγουμε την υπερκατανάλωση αλατιού. Μειώνουμε την κατανάλωση αλμυρών, παστών, καπνιστών και προϊόντων διατηρημένων σε άλμη

2.Πέτρες ουρικού οξέος. Οι πέτρες ουρικού οξέος προκαλούνται από μια υψηλή συγκέντρωση οξέος στα ούρα. Οι βασικές αρχές της διατροφής για μείωση των επεισοδίων ουρικής αρθρίτιδας είναι οι εξής:

-αποφεύγουμε τη μεγάλη κατανάλωση πρωτεΐνης- μεγάλες ποσότητες κρέατος, ψαρικών, πουλερικών, αβγών και γαλακτοκομικών
- αποφεύγουμε τις τροφές που είναι υψηλές σε πουρίνες  όπως π.χ. το κόκκινο κρέας, ο ζωμός κρέατος (π.χ. κύβοι Knorr, Maggi κτλ.), το συκώτι, οι νεφροί, τα γλυκάδια, η χήνα, το κυνήγι, η πέρδικα και η μαγιά.  Από ψαρικά καλό είναι να αποφεύγονται τα λιπαρά ψάρια όπως οι σαρδέλες, η ρέγκα, οι αντσούγιες, αυγοτάραχο, χτένια, μύδια και το σκουμπρί. Από λαχανικά αποφεύγουμε τα σπαράγγια, το κουνουπίδι, τα μανιτάρια,  το σπανάκι και τα φασόλια
- μείωση του αλκοόλ, ιδιαίτερα της μπύρας
- μείωση του βάρους στα φυσιολογικά επίπεδα. Εάν το βάρος σας είναι αυξημένο ακολουθήστε  μια ολιγοθερμιδική διατροφή χαμηλή σε λιπαρά και πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και όσπρια. Η μείωση του βάρους θα πρέπει να γίνει σταδιακά και όχι απότομα για να μην εμφανιστεί ξανά κρίση. Για την απώλεια βάρους ακολουθείτε τις συμβουλές ειδικών.

3.Πέτρες μόλυνσης- πέτρες στρουβίτη Οι πέτρες αυτές εμφανίζονται συνήθως μετά από λοίμωξη του ουροποιητικού από την ένωση μαγνησίου και αμμωνίας στα ούρα. Δε φαίνεται να επηρεάζονται από τη διατροφή, επειδή όμως οι συχνές λοιμώξεις του ουροποιητικού αποτελούν κίνδυνο, καλό θα ήταν οι ασθενείς να προλαμβάνουν την εμφάνισή των λοιμώξεων με την κατανάλωση χυμού cranberry (όχι παραπάνω από 2 ποτήρια την ημέρα).

4.Πέτρες κυστίνης Η κυστινουρία είναι μια πολύ σπάνια κληρονομική πάθηση. Η κυστίνη είναι ένα αμινοξύ που υπάρχει σε ζωικές πρωτεΐνες, κυρίως στους μύες και τα νεύρα του σώματος οπότε σε μια διατροφή πρόληψης της εμφάνισης πετρών κυστίνης προσπαθούμε να:
- μειώσουμε την ποσότητα κρέατος, πουλερικών, αβγών, ψαριών και θαλασσινών που καταναλώνουμε
- μειώσουμε την ποσότητα γαλακτοκομικών στη διατροφή μας- μέχρι 2 μερίδες γαλακτοκομικών την ημέρα (2 ποτήρια γάλα ή 2 κεσεδάκια γιαούρτι)
- μειώσουμε το αλάτι στη διατροφή μας αποφεύγοντας την περίσσεια αλατιού στο μαγείρεμα αλλά και τροφές όπως τα παστά, τα καπνιστά, τα αλμυρά και τα τυποποιημένα τρόφιμα
- προσπαθούμε να αναπληρώσουμε τις ζωικές πρωτεΐνες από πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης όπως είναι τα όσπρια, οι ξηροί καρποί, τα φασόλια, το τοφού, η σόγια και το ρύζι
- μειώνουμε την κατανάλωση καφεΐνης και τεΐνης από αναψυκτικά, καφέδες και τσάι γιατί είναι διουρητικά

Η γενικότερη καλή κατάσταση της υγείας του ασθενούς μπορεί να προλάβει την εμφάνιση των κρίσεων.

ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ

ουρολοίμωξη

Με τον γενικό όρο ουρολοίμωξη εννοούμε την ύπαρξη βακτηρίων στα ούρα του ασθενούς

είναι αποτέλεσμα της αυξήσεως του αριθμού των μικροβίων που αποικίζουν το έξω στόμιο της ουρήθρας

Οι ουρολοιμώξεις διακρίνονται σε λοιμώξεις του ανωτέρου ουροποιητικού και λοιμώξεις του κατωτέρου ουροποιητικού. Οι λοιμώξεις του ανωτέρου ουροποιητικού μπορεί να είναι οξεία πυελονεφρίτιδα, χρονιά πυελονεφρίτιδα, νεκρωτική θηλίτιδα ή ενδονεφρικό απόστημα. Οι λοιμώξεις του κατωτέρου ουροποιητικού μπορεί να είναι κυστίτιδα οξεία ουρηθρίτιδα στους άνδρες και η προστατίτιδα είτε ως οξεία είτε ως χρόνια.

Η ύπαρξη αποφράξεως σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού και από οποιοδήποτε λόγο (λιθίαση, υπερτροφία του προστάτη, στενώματα ουρήθρας) είναι ο κύριος λόγος ατελούς κενώσεως του ουροποιητικού που αποτελεί και το σπουδαιότερο προδιαθεσικό λόγο.

σύμπτωμα

Η δυσουρία είναι το κύριο σύμπτωμα των λοιμώξεων του κατωτέρου ουροποιητικού, και κατά κανόνα συνοδεύεται από συχνουρία, έπειξη προς ούρηση, μικρή ποσότητα ούρων, νυκτουρία, ακράτεια και υπερηβικό ή πυελικό πόνο

στους άνδρες εκδηλώνεται και με συμπτώματα αποφράξεως, όπως μείωση της ακτίνας των ούρων και δυσκολία ενάρξεως ουρήσεως, αδυναμία κενώσεως της κύστης, νυκτουρία και ούρηση με δύο ακτίνες. Τα συμπτώματα της δεύτερης κατηγορίας υποδηλώνουν συμμετοχή του προστάτη στη λοίμωξη. Εκτός από τα συμπτώματα «αποφράξεως» που αναφέρθηκαν ανωτέρω, συνυπάρχουν υψηλός πυρετός, ρίγη

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗΣ

Το κύριο διαγνωστικό εργαλείο στις ουρολοιμώξεις είναι η καλλιέργεια ούρων,

Η κλινική εξέταση ασθενούς με ουρολοίμωξη πρέπει να περιλαμβάνει εξέταση των έξω και έσω γεννητικών οργάνων.

θεραπεία  ουρολοίμωξης

Βασίζεται στη χρήση αντιβιοτικών

Αναλόγως την περίπτωση η θεραπεία μπορεί να είναι επιθετική και να περιλαμβάνει ενυδάτωση, αναλγησία και ενδοφλέβια αντιβίωση.

Καλοκαιρινές οδηγίες για την αποφυγή λοιμώξεων του Ουροποιητικού Συστήματος

Καλοκαιρινές οδηγίες για την αποφυγή λοιμώξεων του Ουροποιητικού Συστήματος

Στο μυαλό των κοριτσιών αλλά  και πιο μεγάλων γυναικών, κρύβονται φόβοι για πιθανούς κινδύνους όπως οι

λοιμώξεις του ουροποιητικού κατά την  καλοκαιρινή περίοδο.

Οι υποθετικές ερωτήσεις είναι πολλές.

π.χ. Αν μια έγκυος γυναίκα μπορεί να κολυμπά στη θάλασσα ή την πισίνα. Η απάντηση είναι Ναι, να κολυμπά και να απολαμβάνει το νερό της θάλασσας καθώς είναι και ένας τρόπος εκγύμνασης. Όσο για την πισίνα, κυρίως την κοινόχρηστη, θα πρότεινα να την αποφεύγει.

Άλλη εύλογη απορία είναι αν μια γυναίκα κινδυνεύει από κοινές γυναικολογικές λοιμώξεις με τα μπάνια στη θάλασσα.

Είναι γεγονός ότι οι μυκητιάσεις και οι κυστίτιδες αυξάνονται σημαντικά το καλοκαίρι. Μυκητίαση μπορεί να πάθει μια γυναίκα μόνο αν το νερό είναι ιδιαίτερα μολυσμένο, σε περιοχές δηλαδή που ούτως ή άλλως δεν επιτρέπεται το κολύμπι. Η άμμος όμως της πλαζ δεν πρέπει να θεωρείται αποστειρωμένη και η ηλιοθεραπεία δεν πρέπει να γίνεται με κατευθείαν επαφή με την άμμο. Θα πρέπει εκεί που καθόμαστε να τοποθετούμε δική μας καθαρή πετσέτα. Να θυμόμαστε πάντα ότι στην ωραία άμμο, τη νύχτα μπορεί να κυκλοφορούν και ζώα που χρησιμοποιούν την άμμο για τις σωματικές τους ανάγκες. Αυτό ισχύει βέβαια μόνο για τις πολυσύχναστες πλαζ αλλά και όχι μόνο, επίσης χρήσιμο είναι να αλλάζετε το μαγιό μόλις εξέρχεστε από την θάλασσα.

Προληπτικά θα πρέπει να καταναλώνουμε άφθονα υγρά για την αποφυγή της αφυδάτωσης, φρούτα και χυμούς για ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού και καλή ατομική και κοινωνική υγιεινή.

Λόγω της αυξημένης σεξουαλικής διάθεσης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες απαραίτητη προϋπόθεση είναι η χρήση προφυλακτικού για την αποφυγή σεξουαλικών μεταδιδόμενων νοσημάτων αλλά και λοιμώξεων της ουροφόρου οδού. 

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ!

‎15η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας

‎15η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα ΓονιμότηταςΜια πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) που έχει συσταθεί για να παρέχει συμβουλές, καθοδήγηση και ενημέρωση στα ζευγάρια που έχουν δυσκολία στην επίτευξη μιας εγκυμοσύνης
Με την δημιουργία της ACT HELLAS απο καταξιωμένους Έλληνες επιστήμονες η Ελλάδα είναι η 20η χώρα στο κόσμο που συμμετέχει στη δράση της ACT International.  Παγκοσμίως 90.

   εκατομμύρια ζευγάρια έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια περίπου) δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια από ειδικό. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια κάτω από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Ως έκ τούτου λοιπόν από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

.

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

Στην Ευρώπη ο καρκίνος του προστάτη είναι η πιο κοινή πάθηση με συχνότητα εμφάνισης  214 περιπτώσεις ανά 1000 άτομα, υπερτερούν αριθμητικά των πνευμόνων και του παχέος εντέρου. Ο Καρκίνος του Προστάτη πλήττει τους ηλικιωμένους άνδρες στις ανεπτυγμένες χώρες πιο συχνά και επομένως είναι η μεγαλύτερη ανησυχία για την υγεία. Έτσι, περίπου το 15% των ανδρών έχουν καρκίνο του προστάτη στις αναπτυγμένες χώρες σε σύγκριση με το 4% των ανδρών  στις αναπτυσσόμενες χώρες .

Παράγοντες κινδύνου: Οι παράγοντες που καθορίζουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη δεν είναι γνωστές, αν και έχουν  καθιερωθεί τρεις παράγοντες κινδύνου που είναι:

1.     αυξανόμενη ηλικία 

2.     εθνικότητα

3.     κληρονομικότητα

Αν κάποιος συγγενής πρώτου βαθμού έχει την ασθένεια, ο κίνδυνος είναι τουλάχιστον διπλάσιος. Αν περισσότεροι από πρώτου βαθμού συγγενείς έχουν την ασθένεια, ο κίνδυνος αυξάνεται 5 έως 11 φορές. Περίπου το 9% των ατόμων με καρκίνο του προστάτη έχουν πραγματική κληρονομική νόσο, οριζόμενη ως τρεις ή τουλάχιστον δύο συγγενείς που έχουν αναπτύξει πρώιμη εκδήλωση της νόσου (δηλαδή, <55 ετών).

1.     Σε ποια ηλικία θα πρέπει να ξεκινήσει η ανίχνευση την νόσου;

2.     Ποιο είναι το χρονικό διάστημα για τον έλεγχο του PSA και την δακτυλική εξέταση του προστάτη(DRE);

Η απόφαση να υποβληθεί κάποιος σε πρόωρη εξέταση PSA πρέπει να είναι μια κοινή απόφαση μεταξύ του ασθενούς και του γιατρού του με βάση τις πληροφορίες εξισορρόπησης των μειονεκτημάτων και των πλεονεκτημάτων αυτής. Μια γραμμή βάσης ελέγχου PSA έχει προταθεί ως η ηλικία των 40 ετών  και άνω ετησίως . Ένα διάστημα εξέτασης των 8 ετών μπορεί να είναι αρκετό σε άνδρες με αρχικά και σταθερά επίπεδα PSA ≤ 1 ng / ml  . Περαιτέρω εξέταση PSA δεν είναι απαραίτητη σε άνδρες άνω των 75 ετών ετησίως για μια γραμμή βάσης PSA ≤ 3 ng / ml, για το λόγω ότι είναι πολύ μικρός ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του προστάτη.

Ο έλεγχος του PSA και του ελεύθερου PSA (fPSA) είναι η πλέον «τυποποιημένη» δοκιμασία από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) για τον καρκίνο του προστάτη.

Διάγνωση και σταδιοποίηση του καρκίνου του προστάτη

Τα κύρια διαγνωστικά εργαλεία για τη διάγνωση προστάτη περιλαμβάνουν την δακτυλική εξέταση του προστάτη(DRE), την συγκέντρωση στον ορό του PSA, το Διορθικό υπερηχογράφημα, και (trus)-καθοδηγούμενη βιοψία. Σε περίπου 18% όλων των ασθενών με καρκίνο του προστάτη ανιχνεύεται από ύποπτη δακτυλική εξέταση

(DRE) μόνο, ανεξάρτητα από το επίπεδο PSA. Μια ύποπτη δακτυλική εξέταση προστάτη(DRE) σε ασθενείς με επίπεδα PSA έως 2 ng / ml, έχει θετική προγνωστική αξία του 5-30%.

Ένα ανώμαλο εύρημα μιας δακτυλικής εξέτασης προστάτη (DRE), ή αυξημένα επίπεδα του PSA στον ορό θα μπορούσε να δείξει καρκίνο του προστάτη.

ΤΟ ΑΚΡΙΒΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΤΙΜΗ PSA ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΕΙ.

Κίνδυνος καρκίνου του προστάτη σε σχέση με τα επίπεδα τιμών του ειδικού προστατικού αντιγόνου

Επίπεδο PSA, ng / ml          Κίνδυνος PCa%

0 - 0.5		6.6%
0.6 - 1		10.1%
1.1 - 2		17,00%
2.1 - 3		13,90%
3.1 - 4		26,90%

  

   

 PCa= καρκίνος του προστάτη.                              

 PSA = ειδικό προστατικό αντιγόνο