Παθήσεις Προστάτη

[ Παθήσεις Προστάτη ]

Τι είναι η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη;

Από τη μέση ηλικία το μέγεθος του προστάτη αυξάνεται προοδευτικά σε όλους τους άνδρες. Αν ο προστάτης μεγαλώσει αρκετά, ελαττώνει τη διάμετρο της ουρήθρας διότι την πιέζει και η ροή των ούρων γίνεται πιο αδύναμη και πιο αργή. Αυτό μπορεί να συμβεί και σε μετρίου μεγέθους προστάτες. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται Καλοήθης Υπερπλασία Προστάτη. Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη δεν είναι καρκίνος, ούτε οδηγεί σε καρκίνο, παρόλο που κάποιος μπορεί να έχει ταυτόχρονα και τα δυο. Μία αύξηση του μεγέθους του προστάτη και αλλαγή στη ροή της ούρησης λοιπόν δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχετε καρκίνο του προστάτη. Γι αυτό κάθε άνδρας μετά την ηλικία των 45 ετών πρέπει να επισκέπτεται τον Ουρολόγο του μια φορά το χρόνο για πρόληψη καρκίνου κάνοντας ένα PSA αλλά και για συμβουλές και πιθανή βοήθεια για την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη.

Ποια είναι τα συμπτώματα της Καλοήθους Υπερπλασίας Προστάτη;

Τα συμπτώματα που εμφανίζονται πιο συχνά είναι

• Συχνουρία, δηλαδή η ανάγκη να ουρείτε αρκετά συχνά
• Αδύναμη ροή ούρων (χαμηλή ακτίνα ούρησης).
• Νυχτερινή έγερση για ούρηση (νυχτουρία), δηλαδή να ξυπνάτε αρκετές φορές τη νύχτα για να ουρήσετε.
• Δυσκολία στην πρωινή έναρξη της ούρησης
• Επίσχεση (ο ασθενής δεν μπορεί να ουρήσει)

Σε ποιους εμφανίζεται η Καλοήθης Υπερπλασία του Προστάτη;

Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη απασχολεί 1 στους 2 άνδρες ηλικίας άνω των 60 ετών. Τα συμπτώματα της νόσου χειροτερεύουν με την αύξηση της ηλικίας καταλήγοντας να απασχολούν περίπου 80% των ανδρών ηλικίας άνω των 60-80 ετών.

Πώς μπορεί να ξέρει ο Ουρολόγος μου αν ο προστάτης μου είναι διογκωμένος;

H κύρια μέθοδος που έχει ο Ουρολόγος σας για να εξακριβώσει αν έχετε διόγκωση του προστάτη είναι η δακτυλική εξέταση από το ορθό. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέτασης ο ιατρός σας ψηλαφεί τον προστάτη σας μέσω του εντέρου. Η εξέταση δεν είναι επώδυνη και προκαλεί μόνο μικρή ενόχληση στους περισσότερους ασθενείς. Αυτή η εξέταση δίνει τη δυνατότητα στον ιατρό σας να εκτιμήσει το μέγεθος του προστάτη και να εξακριβώσει εάν έχει εξογκώματα ή ανώμαλη υφή. Ακόμα μια σημαντική εξέταση (ανώδυνη) είναι το υπερηχογράφημα ή από την κοιλιά ή από το έντερο που σε συνδυασμό με την δακτυλική εξέταση δίνουν μια πλήρη εικόνα της κατάστασης του προστάτη

Συμπέρασμα:

Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη λοιπόν είναι μια συνήθης νόσος για τους άνδρες ηλικίας άνω των 50 ετών. Δεν είναι απειλητική για τη ζωή ,αλλά διαταράσσει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ίδιων και του περιβάλλοντός τους. Σήμερα αντιμετωπίζεται με πολλούς τρόπους.

Κύρια σημεία

• Το 50% των ανδρών άνω των 60 ετών έχουν διογκωμένο προστάτη.
• Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη ΔΕΝ προκαλεί καρκίνο.
• Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη ΔΕΝ σημαίνει ότι έχετε περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξετε καρκίνο.
• Ένας άνδρας μπορεί να έχει αύξηση του μεγέθους του προστάτη ΚΑΙ καρκίνο του προστάτη συγχρόνως, γι'αυτό είναι πολύ σημαντικό να εξετάζεστε σε τακτικά χρονικά διαστήματα από τον Ουρολόγο σας.
• Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη δεν σχετίζεται με την σεξουαλική ικανότητα του ασθενούς.

ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΑ

[ Αιματουρία ]

Αιματουρία είναι η κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής αποβάλλει ούρα που περιέχουν αίμα.
Τα αίτια αυτής της κατάστασης μπορεί να είναι εκτός ουροποιητικού συστήματος (όπως αιμορραγικές διαθέσεις, δρεπανοκυτταρική αναιμία, λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων) αλλά συνηθέστερα η αιτία βρίσκεται εντός του ουροποιητικού. Kαμία αιματουρία δεν πρέπει να θεωρείται αθώα και η πρώτη υποψία πρέπει πάντα να είναι κάποιο νεόπλασμα.
Ο ασθενής με αιματουρία μπορεί να μην έχει κανένα άλλο σύμπτωμα. Συχνά όμως αναφέρει πόνο κατά την ούρηση, συχνουρία, τσούξιμο, δυσκολία στην ούρηση ή αιματουρία μετά από κόπωση. Για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη αιματουρίας πρέπει να γίνει γενική εξέταση ούρων. Μερικές φορές το χρώμα των ούρων γίνεται "ερυθρό" από λήψη ορισμένων τροφών (παντζάρια), ή φαρμάκων, ή βιταμινών (Β 12) ενώ σε ασθενείς με ίκτερο τα ούρα έχουν χρώμα σαν κονιάκ. Επίσης μπορεί να έχουμε αυτόματη έξοδο αίματος από την ουρήθρα (χωρίς ούρηση) οπότε μιλάμε για ουρηθροραγία, που είναι μια διαφορετική κατάσταση από την αιματουρία. Στις γυναίκες πρέπει επίσης να διευκρινίζεται αν το αίμα προέρχεται από τον κόλπο και απλώς αναμιγνύεται με την έξοδο των ούρων.

Η αιματουρία ταξινομείται ως εξής

1. ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΑ(παρουσία αιμοσφαιρίνης στην γενική εξέταση ούρων).

2. ΜΑΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΑ

· Αρχική αιματουρία συνήθως σημαίνει αιμορραγία από την οπίσθια ουρήθρα.

· Τελική αιματουρία συνήθως προέρχεται από την ουροδόχο κύστη.

· Ολική αιματουρία από το ανώτερο ουροποιητικό (νεφροί, ουρητήρες).

Η διάκριση αυτή είναι τελείως αδρή και σχηματική και είναι απαραίτητος ο παραπέρα έλεγχος για την διαπίστωση του αιτίου της αιματουρίας από τον Ουρολόγο σας
Ο απαραίτητος έλεγχος μιας αιματουρίας περιλαμβάνει την κλινική εξέταση του ασθενούς, με ψηλάφηση των νεφρών και δακτυλική εξέταση του προστάτη και εργαστηριακό και ακτινολογικό έλεγχο. Βασικές εργαστηριακές εξετάσεις είναι η γενική αίματος, ουρία, κρεατινίνη, το PSA (ειδικό προστατικό αντιγόνο), γενική και καλλιέργεια ούρων, κυτταρολογική εξέταση ούρων. Το υπερηχογράφημα νεφρών, κύστεως, προστάτη αποτελεί την πρώτη απεικονιστική εξέταση που θα χρειαστεί. Η ενδοφλέβια πυελογραφία συνεχίζει να κατέχει εξέχουσα θέση στον έλεγχο μιας αιματουρίας ενώ η αξονική τομογραφία συνιστάται επί συγκεκριμένων ενδείξεων. Απολύτως απαραίτητη είναι και η κυστεοσκόπηση για τον πλήρη έλεγχο του κατώτερου ουροποιητικού που είναι η συχνότερη θέση ανάπτυξης καρκίνων. Για την αντιμετώπιση της αιματουρίας υπάρχουν ορισμένα άμεσα μέτρα. Συνιστάται η άφθονη λήψη υγρών. Εφόσον υπάρχει λοίμωξη χορηγείται το κατάλληλο αντιβιοτικό. Σε μεγάλη αιματουρία με πήγματα χρειάζεται τοποθέτηση ουροκαθετήρα και πλύσεις κύστεως μέχρι την υποχώρηση της αιματουρίας. Αφού ολοκληρωθεί ο έλεγχος και διαπιστωθεί η αιτία της αιματουρίας μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπισή της. Συνηθέστερες αιτίες που χρειάζονται χειρουργική αντιμετώπιση είναι τα νεοπλάσματα των νεφρών, οι όγκοι της ουροδόχου κύστης και του προστάτη και η υπερπλασία του προστάτη. Η λιθίαση των νεφρών σήμερα αντιμετωπίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις με εξωσωματική λιθοτριψία.

Κρυψορχία

Κρυψορχία
Είναι η κατάσταση κατά την οποία ο όρχις δεν βρίσκεται στη φυσιολογική του θέση μέσα στην κοιλότητα του οσχέου.
Αιτιολογία
Ο όρχις κατά την εμβρυϊκή ζωή κατεβαίνει σιγά-σιγά μέσω του βουβωνικού πόρου και καταλήγει λίγο πριν τη γέννηση στην οσχεϊκή κοιλότητα.
Ανατομικές λειτουργικές αλλά και ορμονικές διαταραχές έχουν προταθεί κατά καιρούς σαν πιθανά αίτια της ατελούς καθόδου του όρχεως.
Διάγνωση
Συνήθως η διάγνωση της κρυψορχίας είναι εύκολη. Η απουσία του όρχεως από το όσχεο διαπιστώνεται εύκολα από την κλινική εξέταση του ασθενή. Συνιστάται προληπτική επίσκεψη των παιδιών στον Ουρολόγο ( o οποίος θεωρείται και ποιο έμπειρος) για την επισκόπηση της γεννητικής περιοχής τουλάχιστον μια φορά μέχρι την ηλικία των δυο ετών.
Η δυσκολία πολλές φορές έγκειται στην εντόπιση του όρχεως, ο οποίος συνήθως ανευρίσκεται σε κάποιο σημείο της πορείας του μεταξύ της κοιλιακής κοιλότητας και του οσχέου. Η πιο συνήθης εντόπιση είναι στη βουβωνική χώρα. Προσοχή απαιτείται στη διάκριση μεταξύ ενός κινητού (ανασπώμενου) όρχεως, ο οποίος ανεβοκατεβαίνει μέσα στο όσχεο και πραγματικής κρυψορχίας. Σε περιπτώσεις που ο όρχις δεν ανευρίσκεται με την κλινική εξέταση, ο ιατρός προσφεύγει στη χρήση άλλων εξετάσεων όπως το υπερηχογράφημα, η αξονική τομογραφία ή ακόμη λαπαροσκοπίας ή σπινθηρογραφήματος σε περιπτώσεις ενδοκοιλιακών όρχεων.
Θεραπεία
Είναι κατά κύριο λόγο χειρουργική και συνίσταται στην ανεύρεση και παρασκευή του όρχεως, την τοποθέτησή του μέσα στην κοιλότητα του οσχέου και την καθήλωσή του στο σημείο αυτό(ορχεοπηξία). Ως κατάλληλη ηλικία για την εκτέλεση της επέμβασης, προτείνεται η ηλικία των 2 ετών, καθώς η πρώιμη αντιμετώπιση της κρυψορχίας θεωρείται ότι μπορεί να περιορίσει τις επιπλοκές που οι έκτοποι όρχεις παρουσιάζουν.
Η ορμονοθεραπεία με τη μορφή χορήγησης χοριακής γοναδοτροπίνης για μία μικρή χρονική περίοδο κατά πολλούς βοηθά στην κάθοδο του όρχεως. Υπάρχει διχογνωμία στο θέμα καθώς πολλοί υποστηρίζουν πως μόνο οι κινητοί (ανασπώμενοι) όρχεις απαντούν στη θεραπεία αυτή και όχι οι πραγματικά έκτοποι όρχεις.Σε αυτήν την περίπτωση, ο παιδοουρολόγος με την βοήθεια των γονέων, θα πρέπει να καταλάβει εάν ο όρχις περνά τις περισσότερες ώρες της ημέρας υψηλά και εκτίθεται σε υψηλές θερμοκρασίες. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να γίνει η ορχεοπηξία.
Η κλινική εξέταση έχει τεράστια σημασία στις περιπτώσεις των ανασπόμενων όρχεων. Στην παραμικρή αμφιβολία, θα πρέπει να προτείνεται η ορχεοπηξία, πόσο μάλλον που η επέμβαση αυτή κρίνεται σήμερα ασφαλής, ανώδυνη, χωρίς επιπλοκές, με υψηλότατα ποσοστά επιτυχίας.
Η πρώιμη θεραπεία της κρυψορχίας είναι απαραίτητη γιατί:
· Ο έκτοπος όρχις παρουσιάζει γρήγορα σοβαρές ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις με αποτέλεσμα να καταστεί μη λειτουργικός σε ότι αφορά την παραγωγή σπερματοζωαρίων.
· Ο έκτοπος όρχις έχει 20-40 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξει καρκίνο (σεμίνωμα του όρχεως) μετά την πάροδο αρκετών χρόνων.
· Μπορεί να συμβεί συστροφή του έκτοπου όρχεως η οποία μερικές φορές είναι δύσκολο να διαγνωσθεί.
· Μπορεί να διαταραχθεί μέσω ανοσοβιολογικών μηχανισμών η λειτουργία και του άλλου όρχεως.